Γράφει ο Ευστάθιος Δαφνομήλης
Μαζευτείτε γύρω από τη φωτιά γιατί θα κάνει κρύο...
Ρόλος ενός Κράτους είναι να παράσχει τα πλέον βασικά: ασφάλεια, εργασία, αυτάρκεια...
Αφήνω στην άκρη την ασφάλεια, το αστυνομικό ρεπορτάζ είναι εμβριθέστατο όσον αφορά την εγκληματικότητα.
Όσον αφορά όμως τα άλλα δύο, που εμπίπτουν στον τομέα της οικονομίας και των εσωτερικών, προτεραιότητα ενός Εθνικού και Κοινωνικού Κράτους είναι η δημιουργία συνθηκών για την ανάπτυξη εργασίας.
Αυτό, με ολοένα αυξανόμενη τιμή στο ηλεκτρικό ρεύμα δεν μπορεί να γίνει. Και όταν είμαστε ήδη η χώρα με το ακριβότερο ρεύμα και συνεχίζουμε μια αυτοκαταστροφική πορεία στον τομέα της ενέργειας, με εισαγόμενα μέσα (ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά), τα οποία έχουν αυξημένο κόστος χρήσης και συντήρησης και μικρή ζωή, δείχνει πως αυτοί που κυβερνούν πράττουν εις βάρος του συμφέροντος της Πατρίδας μας.
Το κόστος του ρεύματος μετακυλίεται και στους παντός είδους παραγωγούς. Κι αυτοί με την σειρά τους θα μεταφέρουν το κόστος στα προϊόντα τους τα οποία σταδιακά θα γίνουν λιγότερο ανταγωνιστικά, άρα μη προσιτά και θα έχουμε μικρότερη κατανάλωση, ή θα σταματήσουν την παραγωγή. Αυτό σημαίνει κύκλο ύφεσης. Όμως οι παραγωγοί έχουν έναν ακόμα εχθρό: το κόστος μεταφοράς.
Όλα τα εθνικά και κοινωνικά καθεστώτα του περασμένου αιώνος, τα πρώτα έργα που έκαναν ήταν μεγάλοι δρόμοι, υψηλής ποιότητας για να διευκολύνουν την μετακίνηση των ανθρώπων και των αγαθών και την ανάπτυξη της περιφερειακής οικονομίας. Είναι κάτι καινούριο αυτό; Όχι. Από την εποχή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας η δημιουργία ποιοτικών δρόμων ήταν προτεραιότητα.
Στην Ελλάδα τι συμβαίνει; Χρηματοδοτούμε (δανειζόμενοι) τα δημόσια μεγάλα οδικά έργα και μετά τα παραχωρούμε σε ιδιώτες να τα εκμεταλλεύονται με κόστος για τους πολίτες και τα αγαθά. Αποτέλεσμα; ΚΑΙ εθνικά χρέη ΚΑΙ αυξημένο κόστος εσωτερικής μετακίνησης. Η ύφεση είναι δεδομένη και η αστυφιλία αποτέλεσμα.
Η δε παρεπόμενη αστικοποίηση του πληθυσμού, περιορίζει τις οικονομικές δυνάμεις της χώρας εντός ενός πολύ στενού χώρου ελαττώνοντας την δυναμική μας για περιφερειακή ανάπτυξη. 2 κουρείς στην ίδια γειτονιά της Αθήνας προσφέρουν πολύ λιγότερα στην οικονομία απ' ότι ένας στο Άργος κι ένας στην Αταλάντη. Και για να μην μιλάμε για "τρίχες", αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι οι τοπικές κοινωνίες που μπορούν να αναδείξουν μικροπαραγωγούς, μετά μέσου μεγέθους βιοτεχνίες και ενίοτε βιομηχανίες.
Το εργοστάσιο της Lamborghini βρίσκεται έξω από την Μοδένα στην Ιταλία, μια πόλη με "μόλις" 180.000 κατοίκους, δηλαδή σχεδόν όσο η Πάτρα.
Διανύουμε ήδη το δεύτερο έτος μιας κατασκευασμένης, επιδοτούμενης ύφεσης, ως υποσύνολο μιας γενικότερης καταστροφικής δεκαετίας από τον οικονομικό πόλεμο που δεχτήκαμε από την εταιρειοκρατεία της Ευρώπης, έναν πόλεμο στον οποίο οι "ηγέτες" μας παρέδωσαν τα κλειδιά του κάστρου στον εχθρό και του έδειξαν και τα κατατόπια.
Κάποιοι ακόμα ασχολούνται με μια ίωση και νομίζουν πως πρόκειται περί ιατρικού θέματος. Ακούνε για κλιματική αλλαγή και νομίζουν πως πρόκειται περί περιβαλλοντικού θέματος.
Δεν έχουν καταλάβει πως μιλάμε για Πολιτική...
Θα αρρωστήσουν, θα πεινάσουν, θα κρυώσουν, αλλά δεν θα καταλάβουν.
