Ενώ στην Ιταλία οι φλόγες της κρίσης έκαψαν μια κυβέρνηση που στήριζαν όλα τα κόμματα, εδώ στην Χώρα μας το πολιτικό σύστημα συνεχίζει μακάριο μια πορεία προς «λιγότερη Ελλάδα», χωρίς να μπορείς να διακρίνεις μια διαφορετική πρόταση ουσίας. Το σκηνικό είναι στημένο, η πρωτοβουλία των κινήσεων ανήκει στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, οπότε το μόνο που απομένει είναι να παρακολουθούμε πόση Ελλάδα θα καεί (κυριολεκτικά και μεταφορικά), έως ότου καταλάβουμε ότι υπάρχουν πολύ χειρότερα, τα οποία έρχονται τον επόμενο χειμώνα. Η Ιταλία όρισε πρόωρες εκλογές για τις 25 Σεπτεμβρίου, αλλά εδώ ο Μητσοτάκης, βγάζοντας ανερυθρίαστα «σέλφι» στους τόπους των πυρκαγιών, τις μεταθέτει για του χρόνου (εκτός κι αν μπλοφάρει), διότι φαίνεται ότι η κυβέρνησή του έχει να βγάλει ακόμα «αρκετή δουλειά» για ντόπιους ολιγάρχες και ξένες πρεσβείες. Κατά κάποιον τρόπο, δείχνει να μην νοιάζεται στο ελάχιστο για το «τσουνάμι» που έχει εξαγγελθεί από όλες τις μεριές: Οικονομία, ενεργειακό, Ελληνοτουρκικά, πόλεμος Ουκρανίας, ΝΑΤΟϊκές υποχρεώσεις, ξεπουλήματα, λεηλασίες εισοδημάτων και περιουσιών. Επί κυβερνήσεως Νέας Δημοκρατίας (ιδιαίτερα από το περσινό καλοκαίρι) έχουν «φουλάρει οι μηχανές» της καταστροφικής διαχείρισης της Χώρας, αρχής γενομένης με τις περσινές καταστροφικές πυρκαγιές σε Βόρεια Εύβοια και Βαρυμπόμπη, ακολουθώντας «πανάξια» την καταστροφική διαχείριση της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Εξίσου σημαντικό, όμως, είναι ότι δεν υπάρχει ουσιαστικά αντιπολίτευση. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αφέθηκε ανενόχλητη στις βασικές επιλογές της, διότι υπήρχε «σύμπτωση απόψεων» σε πολλά ζητήματα, αλλά και επειδή ο Μητσοτάκης συνέχισε και εμβάθυνε ακόμη περισσότερο όσα είχαν μπει ως βάσεις κατοχής της Χώρας την περίοδο 2015-2019, δηλαδή επί εποχής «Πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που ήρθε στην εξουσία ψευδόμενη ασύστολα ότι θα καταργήσει τα μνημόνια των προηγούμενων κυβερνήσεων Παπανδρέου και Σαμαρά. Για την ακρίβεια, η ΝΔ πάτησε πάνω στην γενική αναξιοπιστία-αθλιότητα του ΣΥΡΙΖΑ, που της χάρισε την αυτοδυναμία στις 7 Ιουλίου του 2019. Υπάρχει «σύμπτωση απόψεων» στον προσανατολισμό της Χώρας, στην αντιμετώπιση του κορωνοϊού, στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, στο «προσφυγικό», στην καταπολέμηση του «κακού εθνικισμού», στην προώθηση του εθνομηδενισμού, με μια μικρή απόκλιση σε θέματα οικονομικών ρυθμίσεων. Αναμφισβήτητα, δεν υπάρχει κοινοβουλευτική αντιπολίτευση, δεν υπάρχει πρόταση, δεν υπάρχει αξιόπιστη πολιτική. Το μυαλό όλων των κομματικών σχηματισμών του «συνταγματικού τόξου» βρίσκεται μόνο στα στενά συντηρητικά τους συμφέροντα και όχι στα προβλήματα της Χώρας και της Κοινωνίας, της Πατρίδας και του Λαού.
Αξιοσημείωτο, επίσης, είναι ότι δεν υπάρχει ανεξάρτητη και πραγματική ενημέρωση. Το μιντιακό σύστημα είναι διαπλεκόμενο με τα κέντρα εξουσίας, αδιαφορώντας πλήρως για την ενημέρωση των Ελλήνων. Γι’ αυτό και είμαστε απληροφόρητοι και ανενημέρωτοι για πολλά και κρίσιμα θέματα, ενώ είναι και κραυγαλέα η συμπαιγνία που υπάρχει από όλους τους μιντιάρχες για το τι και πως προβάλλεται, με τι «σανό» σερβίρουν το κοινό σε καθημερινή βάση. Πολιτικό και μιντιακό σύστημα λειτουργούν ως ένα απόστημα σε βάρος του Έθνους.
Όσο κι αν ακούγεται δύσκολο, είναι απαραίτητο το να εκφραστεί, να ενωθεί, να αποκτήσει φωνή ο λαϊκός παράγοντας. Αυτό αποτελεί μια πρόταση ελπίδας που μπορεί να ανοίξει δρόμους, φέρνοντας άλλες εξελίξεις. Η περίοδος της «νάρκωσης» πρέπει να τερματιστεί. Να σκεφτούμε τρόπους, ιδέες, κινήσεις, ενδιάμεσα βήματα, καθήκοντα, αναλύσεις, προτάσεις, συνθήματα που να συμβάλλουν στο να γίνει ενεργητικός παράγοντας και να αποκτήσει υπόσταση ο Ελληνικός Λαός. Να συγκροτηθούν οι Έλληνες σε πολιτικό υποκείμενο, σε πλήρη ανεξαρτησία από το υπάρχον πολιτικό και μιντιακό σύστημα. Να ένας δύσκολος, δύσβατος, απαραίτητος δρόμος, που οφείλει όμως να ακολουθήσει κάθε Συνειδητοποιημένος Έλληνας, που ενδιαφέρεται πραγματικά για την Απελευθέρωση της Χώρας του!
Γιώργος Μάστορας
