Γράφει ο Γιώργος Μάστορας
Τις προηγούμενες ημέρες έγιναν αντικείμενο δημοσιότητας τρεις πρώην πρωθυπουργοί: ο Σημίτης, ο Καραμανλής και ο Σαμαράς.
Ο Σημίτης είναι ολοφάνερο ότι λειτουργεί ως «λαγός» για τις νέες υποχωρήσεις που… πρέπει να κάνει η Ελλάδα, ώστε να μπει στην «νέα εποχή». Το πνεύμα Σημίτη είναι ο οδηγός, ο μπούσουλας, για όλους όσοι θέλουν «ρεαλιστικά» και υποταχτικά να ευθυγραμμιστούν στο νέο ρεύμα: Δύση συν υποταγή στην Τουρκία ή Δύση και δορυφοριοποίηση από την Τουρκία. Το κυρίαρχο ζήτημα είναι «Πρέσπες παντού», ευρωπαϊσμός, δικαιωματισμός, παγκοσμιοποίηση, αντίθεση στον «εθνολαϊκισμό». Το πνεύμα Σημίτη έχει κλώνους και πλοκάμια σε τρία κόμματα (ΝΔ, ΚΙΝΑΛ, ΣΥΡΙΖΑ), με ταμπέλα «όλα στην Χάγη».
Εδώ μπορούμε να ανοίξουμε μια πολιτική παρένθεση. Ο Μητσοτάκης επωφελήθηκε το 2016 κι επιβλήθηκε στην Νέα Δημοκρατία, δημιουργώντας μια πολύ δική του κατάσταση εντός του κόμματος, κάτι που οι δύο άλλες κυρίαρχες πτέρυγες (δηλαδή καραμανλική και σαμαρική) δεν το σηκώνουν, επειδή και οι δύο έχουν «μετοχές» και «ιστορία» στην παράταξη, ειδικά η καραμανλική πτέρυγα. Ο τόνος και η αντιπαράθεση ανάμεσα στις τρεις εσωκομματικές παρατάξεις δείχνει να έχει ανέβει σε υψηλά επίπεδα. Θα είναι, όμως, λάθος να θεωρήσουμε πως, επειδή στα Εθνικά Ζητήματα υπάρχει μία συμπαράταξη ενδοτισμού ανάμεσα σε Μητσοτάκη, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ, ότι είναι δυνατόν να υφίσταται αληθινή αντίδραση από τους Καραμανλή και Σαμαρά. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ξεχνάμε ότι η αρνητική πραγματικότητα, την οποία ζούμε σήμερα, διαμορφώθηκε και με την συμβολή των Καραμανλή και Σαμαρά, επομένως έχουν και αυτοί εγκληματικές ευθύνες για την σημερινή τραγική κατάσταση. Όχι απλώς προσαρμόστηκαν στην επικίνδυνη πολιτική εναντίον της Πατρίδας και του Λαού, αλλά έπαιξαν κι αυτοί συνειδητό ρόλο στο σημερινό αδιέξοδο. Επομένως, τα πρόσωπα αυτά δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε καμία περίπτωση στις ανάγκες μιας ουσιαστικής διεξόδου.
Κάποτε, υπήρξε μια κινέζικη πολιτική ομάδα, που αποκαλούνταν «Ο κόκορας που λαλεί στο σκοτάδι». Σήμερα, δεν δείχνει να υπάρχει κόκορας στον ορίζοντα. Υπάρχει μόνο σκοτάδι. Το πώς θα ξημερώσει, όμως, εξαρτάται όχι μόνο από την διάθεση των μεγάλων λαϊκών ακροατηρίων, αλλά και από όσους φιλοδοξούν να μετατραπούν σε πολιτικές πρωτοπορίες και πρωταγωνιστές. Εξαρτάται σήμερα από μια νέα και ισχυρή συνείδηση, που πρέπει να διαμορφωθεί και να επιβληθεί. Χρειάζεται ένα υποκείμενο συλλογικό, με Εθνικό και Κοινωνικό χαρακτήρα. Και όλα αυτά, μαζί και ισχυρά. Για να δημιουργηθεί αυτό το επίπεδο, εργάζονται, με μεθοδικότητα και υπομονή, οι Έλληνες για την Πατρίδα. Τότε θα σημάνει η ώρα που θα λαλήσει ο κόκορας στο σκοτάδι!
