Ἀξιότιμαι καί σεβασταί Ἑλληνίδες, ἀξιότιμοι καί σεβαστοί Ἕλληνες, ὁ Πατήρ τῆς Σοφίας Σωκράτης, ἐγκωμιάζει τήν ἀγάπην πρός τήν Πατρίδα μέ τόν καλλίτερον τρόπον λέγοντας: «Μητρός τε καί πατρός καί τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων τιμιώτερον ἔστιν ἡ πατρίς καί σεμνότερον καί ἁγιώτερον καί ἐν μείζονι μοίρα καί παρά θεοῖς καί παρ’ ἀνθρώποις τοῖς ΝΟΥΝ ΕΧΟΥΣΙ».
Δηλ. ὁ Σωκράτης λέγει αὐτό τό ὁποῖον σᾶς λέγω ἰσχύει διά τούς νοήμονας, διά τούς ἀνοήτους δέν ἰσχύει. Νά ὑπενθυμήσωμεν ὅτι ὁ Σωκράτης δέν εἶναι μόνον ὁ πανμέγιστος τῶν φιλοσόφων, ἀλλά ὑπῆρξεν καί μεγάλος πολεμιστής, εἶχεν διακριθῇ ὡς πολεμιστής εἰς τήν μάχην τῆς Ἀμφιπόλεως, τῆς Τανάγρας καί Ποτιδαίας, ἦτο δέ ἄριστος γνώστης τοῦ δυσκολοτάτου καί σκληροτάτου παγκρατίου, ἀπό τό ὁποῖον προῆλθον καί αἱ λεγόμεναι σημεριναί <πολεμικαί τέχναι>.
Τοῖς ΝΟΥΝ ΕΧΟΥΣΙ, δηλ. αὐτοί πού εἶναι νοήμονες, ἄραγε τί νά εἶναι νόησις; Διά νά εἴμεθα ἤ νά διακρίνωμεν ποῖοι εἶναι, σώφρονες, λογικοί, συνετοί, ὀρθολογισταί, νοήμονες, νουνεχεῖς, ὀξυδερκεῖς, ἀγχίνοες, πεπνυμένοι, ἠθικοί, ἐνάρετοι, ἔντιμοι, ἀνδρεῖοι, ἀπό τούς μή ἔχοντας αὐτάς τάς ἀρετάς, τούς Ἕλληνας εὐπατρίδας, ἀπό τούς ἀνθέλληνας, καί διά νά μήν διαπράττωμεν λάθη ἀτομικά ἤ Ἐθνικά ἀπαιτοῦνται πέντε συνιστῶσαι (μνήμη, εὐφυΐα, συνείδησις, προσοχή, συναισθηματικότης) διά τόν σχηματισμόν μιᾶς συνισταμένης πού λέγεται καί εἶναι ἡ νόησις. Ἐθνικά λάθη διαπράττομεν ὅταν διά τῆς ψήφου μας ἐπιλέγομεν ὄχι μόνον ἀκαταλλήλους ἐκπροσώπους, ἀλλά καί ἀποδεδειγμένα ἀνθέλληνας. Ἐπί πλέον πολλάκις ἔχομεν ψηφίσει μέ γνώμονα τό κακόν τοῦ πλησίον μας, τό κακόν τοῦ γείτονα, ἔχομεν ψηφίσει μέ μῖσος καί μέ φθόνον διότι ἐπιδιώξαμεν τό κακόν τοῦ ἐπιτυχημένου. Τοῦτο δέ εἶναι ὁ θεμέλιος λίθος τῆς ἀριστερᾶς. Τοῦτον ἔλαβεν ἰδιαιτέραν ἔκτασιν περί τό 1980 καί ἐντεῦθεν. Τό ὀρθόν εἶναι νά θαυμάζωμεν τήν ἐπιτυχίαν τοῦ ἄλλου, νά προσπαθήσωμεν νά τόν ξεπεράσωμεν, καί νά μήν τόν φθονοῦμεν. Ἡ εὐγενεστέρα συνιστώσα τῆς νοήσεως εἶναι ἡ συναισθηματικότης, πού οἱ φαύλοι τήν ἔχουν πετάξει εἰς τά σκουπίδια.
ΝΟΗΣΙΣ
Νόησις θά ἡδύνατο νά ὁρισθῆ ὡς μία σύνθετος ἐνέργεια χαρακτηριστική τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ὁποία ἐπιτρέπει μέ τήν ἐπικουρίαν τῶν ἀνωτέρων πνευματικῶν λειτουργιῶν συνδεδεμένων καί δ' ἄλλων ψυχικῶν λειτουργιῶν, (μνήμη, εὐφυΐα, συναισθηματικότης, συνείδησις, προσοχή), εἰς τήν διαμόρφωσιν μιᾶς ἐνδεδειγμένης ἐννοίας τῆς πραγματικότητος, μέ δυνατότητα διά μέσου τοῦ συλλογισμοῦ, τῆς κριτικῆς, καί τῆς φρονήσεως εἰς τήν ἐκπλήρωσιν ἀορίστων ἐννοιῶν ὀρθῶν εἰς τήν σύνθεσιν, τήν ἐκτίμησιν καί τήν πρόβλεψιν, φθάνοντας σέ λειτουργικά προγράμματα, ἀποφασιστικούς προσανατολισμούς καί ἐπωφελεῖς ἐκμαθήσεις.
ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ
Συναίσθημα εἶναι ἡ ἐξατομικευμένη ἰκανότης ἤ διαθεσιμότης ἀπαντήσεων σέ σκέψεις ἤ γεγονότα τῆς ἐξωτερικῆς ἤ ἐσωτερικῆς πραγματικότητος (συμπεριλαμβανομένης τῆς σωματικῆς), κατά τρόπον αἰσθήματο-συγκινησιακό, εἶναι δηλ. ἡ ἰκανότης προκλήσεως συγκινήσεων τῶν ὁποίων ἡ σημασία, ἡ διάρκεια, ἡ ἔντασις, ἡ χροιά, εἶναι ποικιλόμορφες δηλ, δυνατόν νά παραχθοῦν: φόβος, πόνος, συμπάθεια, ἀγάπη, μῖσος, αἰδώς, ντροπή, θυμός, ὁργή, χαρά, λύπη, θλίψη, ἐκτίμησις, αἰδώς κ.τ.λ.
Προφανῶς ἡ συγκινησιακή ἀπάντησις εἶναι διαφορετική ἀπό ἄτομον σέ ἄτομον καί ἐξαρτᾶται ἀπό τόν ἐρεθιστικόν παράγοντα καί κυρίως ἀπό τήν ἰδιοσυγκρασία ἤ χαρακτήρα τοῦ ἀτόμου πού εἶναι ἡ συνισταμένη γνῶσις ἑνός συνόλου ποιοτικῶν χαρακτηριστικῶν εἰς τήν κατασκευήν τοῦ ἀτόμου ἀπό τήν ἄθροισιν τῶν ἐμπειριῶν, τῆς ἐκμαθήσεως καί τῶν κεκτημένων συνηθειῶν.
ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΣ
Συνείδησις εἶναι ἡ κατάστασις γνώσεως ἡμῶν τῶν ἰδίων, τοῦ ἰδίου σώματος μας τοῦ ἐσωτερικοῦ μας κόσμου ὡς καί τοῦ ἐξωτερικοῦ περιβάλλοντος, μέ μίαν λέξη ἡ γνῶσις τῆς ἰδίας μας ὑπάρξεως. Μάς κάμει νά άναγνωρίζωμεν στιγμή πρός στιγμήν τήν συνέχειαν τῆς πνευματικῆς μας ὑπάρξεως.
ΕΥΦΥΪΑ
Εὐφυΐα εἶναι ἡ ὀρθότερη ἀπάντησις εἰς τό συντομότερον χρονικόν διάστημα.
I.Q ΔΕΙΚΤΗΣ ΝΟΗΣΕΩΣ
Δείκτης νοήσεως εἶναι ἡ τρέχουσα ἡλικία πού διανύομεν, το σύνολον τῶν γνώσεων πού ὁφείλομεν να ἔχωμεν εἰς τήν τρέχουσαν ἡλικίαν ἐπί 100.
MANUALE DI PSICHIATRIA
UNIVERSITA DI BOLOGNA
Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες εἰς τήν 11.500 ἐτῶν ἱστορίαν μας ἔχομεν τάς ἀνοδικάς μας ἀλλά καί καθοδικάς μας περιόδους. Τήν 11.500 ἐτῶν ἱστορίαν τήν ἀποκαλύπτει ὁ Αἰγύπτιος ἱερεύς εἰς τόν Σοφόν Σόλωνα ὅταν οὗτος εἶχεν ἐπισκεφθεῖ τήν Αἴγυπτον. Ὁ Πλάτων εἰς τό ἔργον του «ΤΙΜΑΙΟΣ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΑΣ» μᾶς περιγράφει αὐτήν τήν συνάντησιν, ὁ ἱερεύς εἶπεν εἰς τόν Σόλωνα: « τῆς δὲ ἐνθάδε διακοσμήσεως παρ' ἡμῖν ἐν τοῖς ἱεροῖς γράμμασιν ὀκτακισχιλίων ἐτῶν ἀριθμὸς γέγραπται. περὶ δὴ τῶν ἐνακισχίλια γεγονότων ἔτη πολιτῶν σοι δηλώσω διὰ βραχέων νόμους, καὶ τῶν ἔργων αὐτοῖς ὃ κάλλιστον ἐπράχθη».
Δηλ. τά ἱερά μας κείμενα μᾶς λέγουν ὅτι ἐμεῖς ἔχομεν μίαν Ἱστορίαν 8.000 ἐτῶν, ἐνῶ ἡ δική σας Ἱστορία εἶναι 9.000 ἐτῶν, θά σοῦ φανερώσω δέ ἐν συντομία τά ἔργα καί ὅτι τό κάλλιστον ἔπραξαν οἱ πρόγονοι σου. Τοῦ λέγει ἐπίσης ὅτι ἐσεῖς οἱ Ἕλληνες εἶσθε: «ἔτι δὲ τὸ κάλλιστον καὶ ἄριστον γένος ἐπ’ ἀνθρώπους».
Ἡ σημερινή πορεία πού διανύομεν εἶναι καθοδική, εἶναι τῆς παρακμῆς, καί τήν ὁποίαν ταχέως ὀφείλομεν νά ἐγκαταλείψωμεν. Εἰς τήν <ΠΟΛΙΤΕΙΑΝ> του ὁ Πλάτων γράφει: «Φαύλη ἄρα φαύλῳ συγγιγνομένη φαῦλα γεννᾷ ἡ μιμητική» Δηλ. ὅταν ἡ φαυλότητα σμίξει μέ τήν φαυλότητα, Φαυλότητες θά γεννηθοῦν. Καί πράγματι τοῦτο βιώνομεν. Ὅταν Φαύλοι πολιτικοί, σμίξουν μέ Φαύλους δημοσιογράφους, Φαυλότητες γεννοῦν. Αὐτή εἶναι ἡ αἰτία τῆς παρακμῆς. Καί πράγματι ἄπαντες ὁμολογοῦν ὅτι εὐρισκόμεθα εἰς τροχιάν παρακμῆς. Ἐάν θά θέλαμεν νά ὀρίσωμεν τί εἶναι παρακμή δυνάμεθα νά εἴπωμεν ὅτι παρακμή εἶναι, ἡ διάβρωσις τοῦ ἐγώ, ἠ ἀποσύνθεσις τοῦ εἶναι, ἡ ἀπώλεια ἀγάπης διά τόν ἑαυτόν μας. Φυσικόν ἐπακόλουθον τούτου εἶναι νά ποδοπατοῦνται ἀρχαί καί αἱ ἀξίαι τοῦ ἐλόγου ὅντος πού λέγεται ἄνθρωπος καί αὐτά εἶναι τά ἄϋλα ἀγαθά τῶν Ἑλλήνων, ὡς αἱ ἡθικαί ἀξίαι, τό ἦθος, ἡ ἠθική, τό δίκαιον, αἱ ἀρεταί, τά ἰδανικά, ἡ ἀξιοπρέπεια, ἡ ἐλευθερία, ἡ φιλοπατρία, ὁ ἡρωϊσμός, ἡ φιλομάθεια, διά τά ὁποία πρωτομάστορας εἶναι ὁ ΕΛΛΗΝ.
Αἱ ἀρχαί καί αἱ ἀξίαι ὅμως παραμένουν ὡς ἀρχαί καί ἀξίαι, δίχως νά ἔχουν γεννηθεῖ, διότι ἀλλιῶς νομοτελειακῶς θά νεκρώνονταν.
Θεμέλιος λίθος τῆς ὑπάρξεως μας ἐπί 11,5 χιλιετηρίδας εἶναι ἕνα ἀειθαλές, αἰωνόβιον καί διαχρονικόν τρίπτυχον ΠΑΤΡΙΣ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.
Ἀπό τήν «ΠΟΛΙΤΕΙΑΝ» του, ὁ Πλάτων μᾶς λέγει καί μᾶς καθοδηγεῖ ποία εἶναι τά εὐγενῆ καί ποιοτικά χαρακτηριστικά, διά νά ἐπιτύχωμεν τόν βέλτιστον χαρακτήρα, καί γράφει: «εἰ μή φύσει εἴη (ὁ χαρακτήρ μας θά πρέπει νά εἶναι) μνήμων, εὐμαθής, μεγαλοπρεπής, εὔχαρις, φίλος τε και συγγενής ἀληθείας, δικαιοσύνης, ἀνδρείας, σωφροσύνης». 487α.
Ὅθεν ὅταν ψηφίζωμεν ὀφείλομεν νά ἐπιλέγωμεν ἐκπροσώπους πού νά ἀγαποῦν τήν Πατρίδαν μας ὅπως ὁ Σοφός Σωκράτης, ὁ χαρακτήρας των νά ἔχη τά ποιοτικά χαρακτηριστικά ὅπως μᾶς τά περιγράφει ὁ Σοφός Πλάτων, καί ὁ ἐκπρόσωπος μας νά Πιστεύη εἰς τόν Χριστόν μας καί τήν Παναγίαν μας, ἡ δέ οἰκογένεια εἶναι ὁ ἀρχέγονος θεμέλιος λίθος τῶν Σοφῶν Ἑλλήνων. Ἐπί πλέον νά σέβονται καί νά τιμοῦν τούς ἐνδόξους προγόνους μας. Ἐάν σκεφθῶμεν καί ψηφίσομεν μέ αὐτά τά χαρακτηριστικά τότε ζυγίζομεν καλῶς καί ἀποφασίζομεν ὀρθῶς καί οὕτως θά γίνωμεν ἐκ νέου τὸ κάλλιστον καὶ ἄριστον γένος ἐπ’ ἀνθρώπους.
Ἰατρός- Νικόλαος Μ
