Μας λένε, με κάθε τρόπο, πως ο χειμώνας που έρχεται θα είναι εξαιρετικά δύσκολος, λόγω της ενεργειακής και επισιτιστικής κρίσης που προκαλείται από τον πόλεμο, τις κυρώσεις και τα αντίμετρα της Ρωσίας. Έρχεται, λοιπόν, ορμητικά η «πολεμική οικονομία», μια άκρως επιθετική μορφή άσκησης της οικονομικής διαχείρισης από τις άρχουσες ελίτ για να συγκαλυφθεί η σχέση κρίσης και πολέμου, αλλά και για να προσανατολιστούν οι ροές προς την γενική αστυνόμευση των κοινωνιών και την καταστολή του λαϊκού παράγοντα που αναμένεται να αντιδράσει.
Το ερώτημα που ισχύει για σχεδόν όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, αλλά πολύ περισσότερο για την Ελλάδα, είναι σε τι κατάσταση θα είμαστε μέχρι τον χειμώνα. Επειδή το όλο ζήτημα μοιάζει αρκετά με «τον μισθό που τελειώνει πριν τελειώσει ο μήνας». Το γενικό «ξεπάτωμα» της Χώρας και της Κοινωνίας συνεχίζεται ορμητικά, χωρίς αιδώ και χωρίς καμία ευθύνη από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα του συστήματος. Η Ελλάδα καίγεται ξανά, όπως πέρυσι, αλλά καμία αντίδραση δεν προβάλλεται. Τα ΜΜΕ κρύβουν επιμελώς την έκταση, στοιχεία δεν δίνονται, και όλοι μαζί μιλούν για την «περίφημη δουλειά» (!) που έγινε όσον αφορά την αντιμετώπιση των πυρκαγιών. Το «δούλεμα», δηλαδή, είναι γενικό και μεγάλο. Όσο όμως και αν οι δημοσιογράφοι κλείνουν τα μικρόφωνα στην κλασική πλέον «ατάκα» για τον Μητσοτάκη των οργισμένων κατοίκων, οι ευθύνες και η έπαρση εγγράφονται στην κοινωνική μνήμη.
Με διάφορα e-pass (επιδόματα) για «πάσα νόσο», δηλαδή με διαφημιζόμενα «ψίχουλα», γίνεται προσπάθεια να κατευναστούν τα πνεύματα. Οι πολίτες, σαν επαίτες, πρέπει να κάνουν αιτήσεις στις πλατφόρμες μέσα σε ένα γενικευμένο «αλαλούμ», μήπως και εξασφαλίσουν έστω και αυτά τα λίγα ευρώ. Από την άλλη, ο κορωνοϊός καλά κρατεί, διαταράσσοντας τα όποια σχέδια των πολιτών, το τουριστικό προϊόν υπολειτουργεί, ενώ ταυτόχρονα χαλαρώνουμε ελπίζοντας πως η Τουρκία θα συμμορφωθεί προς τις «υποδείξεις Μπάιντεν» για… ηρεμία και αυτοσυγκράτηση.
Βρισκόμαστε ήδη προς τα τέλη του Ιουλίου, με τους Έλληνες να νιώθουν τις «φλόγες» του πληθωρισμού να κατακαίουν το εισόδημα πολύ πριν τις 20 του μηνός, κάθε μήνα. Ήδη, είναι πάρα πολλοί όσοι δεν θα κάνουν καθόλου διακοπές, ενώ τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια ίπτανται συνεχώς αποκλείοντας τα λαϊκά στρώματα από την δυνατότητα μετακίνησης.
Η έκφραση της Λαϊκής Θέλησης και η πολιτική της οργάνωση αποτελεί το κεντρικό και ύψιστο Καθήκον για όλους τους Συνειδητοποιημένους Έλληνες που αγαπούν το Έθνος τους και αγωνίζονται ενάντια στην διάλυση και στην υποτέλεια.
Γιώργος Μάστορας
