Γράφει ο Μιχαήλ Παναγιωτόπουλος,
Αντιναύαρχος (ε.α.) ΠΝ
Στην Ελεύθερη Ώρα της Κυριακής
Η εβδομάδα που μας πέρασε χαρακτηρίζεται από ένα και μόνον θέμα, τις επιχειρήσεις στην Ουκρανία. Είναι ουσιαστικά η δεύτερη εβδομάδα των επιχειρήσεων και τα βλέμματα όλου του κόσμου στρέφονται στην περιοχή αυτή με αγωνία, όχι μόνον για τα θύματα της αντιπαράθεσης αλλά κυρίως για τον πολύπλευρο αντίκτυπο που θα έχει αυτή η κατάσταση όχι μόνο στην Ρωσία αλλά σε όλον τον κόσμο. Μεγάλη σημασία έχει η στάση που τηρεί το κάθε κράτος, γιατί από αυτήν σίγουρα θα επηρεαστούν και πολλές από τις βασικές του λειτουργίες. Ειδικά για την Ελλάδα υπάρχουν θεωρητικά πολλοί παράγοντες που θα έπρεπε να εξετασθούν προτού κάνουμε οποιαδήποτε κίνηση.
Όσον αφορά στην Ρωσία, οι στόχοι της είναι ξεκάθαροι. Είναι σίγουρα γεωπολιτικοί και πολιτικοί στόχοι και δεν περιορίζονται σε στρατιωτικούς. Σίγουρα η Ρωσία δεν θέλει ακριβώς στα σύνορά της μια χώρα που είτε είναι μέλος του ΝΑΤΟ, είτε πρόσκειται φιλικά προς την «Δύση», γεγονός που προϋποθέτει να υπάρχει κατάλληλη Ουκρανική κυβέρνηση και να μην υπάρχουν «νεοναζιστικά» στοιχεία. Ένα άλλο βασικό σημείο, είναι η αναβάθμιση των περιοχών του Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ, όπου επικρατούν πληθυσμιακά οι ρωσόφωνοι. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του Ρώσου αναπληρωτή ΥΠΕΞ την προηγούμενη Πέμπτη, μετά την μη προσέλευση της Ουκρανίας στις προγραμματισμένες συζητήσεις. Ο κος Σεργκέι Ριάμπκοφ δήλωσε στο τηλεοπτικό κανάλι RBC, ότι «Η ειδική στρατιωτική επιχείρηση θα τελειώσει, θα υπάρξει αποστρατιωτικοποίηση και αποναζιστοποίηση της Ουκρανίας, θα επιλυθούν ζητήματα που σχετίζονται με την αναγνώριση των δημοκρατιών. Όλα αυτά πρέπει να επιτευχθούν». Βλέπουμε ότι η Ρωσία έχει ξεκάθαρους γεωπολιτικούς στόχους και είναι έτοιμη να χρησιμοποιήσει ό,τι δυνάμεις χρειάζεται (κυρίως στρατιωτικές) για να τους πετύχει. Ο τρόπος που διεξάγονται από πλευράς Ρωσίας οι επιχειρήσεις με την κατάληψη πυρηνικών σταθμών ενέργειας, την αποφυγή πολεμικών επιχειρήσεων εντός του Κιέβου και την εκκαθάριση των ανατολικών/νότιων περιοχών από Ουκρανικούς θύλακες, είναι ένας συνδυασμός επίτευξης βασικών σκοπών (Objective Based Ops) και επίτευξης αποτελεσμάτων (Effects Based Ops).
Ο τρόπος που αντιδρούν μέχρι στιγμής οι Ουκρανικές δυνάμεις, είναι μια μορφή ανταρτοπόλεμου που σίγουρα δεν μπορεί να ανατρέψει την προέλαση των Ρώσων, ούτε να επιφέρει τόσο μεγάλες απώλειες ώστε οι Ρώσοι να αποσυρθούν, αλλά μπορεί να την καθυστερήσει μέχρις ότου υπάρξει ουσιαστικότερη εμπλοκή της «Δύσης». Είναι μια τακτική που μέχρι στιγμής δεν οδηγεί σε καμία λύση και κατ’ ελάχιστον μεγεθύνει τις απώλειες σε ανθρώπινες ζωές. Εκτιμώ ότι η προσμονή ουσιαστικότερης εμπλοκής της «Δύσης» είναι και ο βασικός λόγος που δεν προσήλθε έγκαιρα η Ουκρανία στο δεύτερο γύρο των συνομιλιών.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση και ιδιαίτερα η προεδρία της Γαλλίας στηρίζουν μέχρι στιγμής φραστικά και με πάσης φύσεως μέτρα την Ουκρανία. Ο Μακρόν εξέφρασε τη στήριξη της Γαλλίας στον ουκρανικό λαό με δύο «tweets» γραμμένα στα ουκρανικά,, ενώ χαρακτήρισε τον Ουκρανό πρόεδρο ως «σύμβολο της τιμής, του θάρρους και της ελευθερίας». Βέβαια αυτή η στάση του δίνει σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσεις, ξεκάθαρο προβάδισμα στις επόμενες εκλογές, με εκτιμώμενο ποσοστό στον πρώτο γύρο 26%, έναντι της Λεπέν που φαίνεται να συγκεντρώνει το 19%. Τα υπόλοιπα «μεγάλα» κράτη της ΕΕ αναμένεται να αυξήσουν σημαντικά το κομμάτι των προϋπολογισμών τους που αντιστοιχεί στην άμυνα. Όμως το χρόνιο πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης εκτιμώ ότι δεν είναι η έλλειψη στρατιωτικών δυνατοτήτων αλλά κυρίως η έλλειψη κοινής στρατηγικής ασφαλείας και άμυνας. Είναι διαχρονικά φανερό ότι ο Δεύτερος Πυλώνας που αναφέρεται στην Συνθήκη του Μάαστριχτ, ο Πυλώνας της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας (ΚΕΠΠΑ) εμφανίζει ουσιώδεις αδυναμίες.
Όσον αφορά στις ΗΠΑ, σίγουρα ο γεωπολιτικός της στόχος είναι να εγκλωβίσει όσο το δυνατόν πιο σφιχτά την Ρωσία και μετά από μεθοδεύσεις πολλών ετών, η σημερινή Ουκρανία είναι η περιοχή έντασης της προσπάθειάς της. Είναι κάτι αντίστοιχο με την κρίση της Κούβας το 1962. Δεν πρόκειται οι ΗΠΑ να «παραιτηθούν» από αυτήν την επεκτατική προσπάθεια, όσο απέλπιδα και να είναι, χωρίς ουσιαστικά κέρδη και ανταλλάγματα. Εδώ πρέπει βέβαια να σημειωθεί ότι η εστίαση των ΗΠΑ έχει μετατοπισθεί από την Ευρώπη στον Ειρηνικό Ωκεανό και δεν θα ήθελαν με τίποτε οι ΗΠΑ να ρισκάρουν εξελίξεις εκτός ελέγχου. Αυτές οι εξελίξεις μπορούν να προσδέσουν ακόμη περισσότερο την Ρωσία με την σημαντικότατη, τόσο από πλευράς στρατιωτικών δυνατοτήτων όσο και από πλευράς οικονομίας, την Κίνα. Το ΝΑΤΟ είναι και αυτό προφανέστατα ωφελημένο, αφού πλέον η Ευρώπη εμπλέκεται δυναμικότερα σε αυτό. Τα τελευταία χρόνια υπήρχε μεγάλη δυσαρέσκεια από πλευράς των ΗΠΑ για την υποβαθμισμένη συνεισφορά μέσων και χρημάτων από τα ευρωπαϊκά κράτη στην συμμαχία.
Όσον αφορά στα Ηνωμένα Έθνη, την Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ενέκρινε ψήφισμα που «απαιτεί από τη Ρωσία να σταματήσει αμέσως τη χρήση βίας κατά της Ουκρανίας». Το ψήφισμα εγκρίθηκε από τα 193 μέλη κατά συντριπτική πλειοψηφία με 141 χώρες να ψηφίζουν υπέρ, 5 κατά και 35 να δηλώνουν αποχή, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας και της Τουρκίας. Η Τουρκία όπως πάντοτε συνήθιζε να ακολουθεί μια σχετικά ουδέτερη τακτική οπορτουνιστικού χαρακτήρα, χωρίς να τάσσεται ενεργά εναντίον της Ρωσίας, αλλά κρατώντας αποστάσεις από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, του οποίου είναι και μέλος. Ο εκπρόσωπος της τουρκικής προεδρίας Ιμπραχίμ Καλίν δήλωσε ότι η Τουρκία δεν σκοπεύει επί του παρόντος να επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία και πρόσθεσε πως είναι σημαντικό για τη χώρα να διατηρεί ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας. Επιπλέον σε ένα κρεσέντο οπορτουνισμού και αδιαλλαξίας , ανακοίνωσε ότι αρχίζουν επαφές για να ενταχθεί το παράνομο αεροδρόμιο της Τύμπου στις εσωτερικές πτήσεις της Τουρκίας. Αυτό εντάσσεται σε ένα πιθανό σχέδιο κατάφωρα παράνομης ένταξης των κατεχομένων στην Τουρκία.
Στην χώρα μας, ο κος Μητσοτάκης, φερόμενος σαν αρχηγός μιας μεγάλης οικογενείας, ως μέγας αυτοκράτωρ και ύψιστος άρχων, αδιαφόρησε για τις δημοκρατικές διαδικασίες και χωρίς να νοιάζεται για τις επιπτώσεις στην Ελλάδα και στους πολίτες, δεν αρκέστηκε στην αποστολή ανθρωπιστικού υλικού για την ανακούφιση των πολιτών - θυμάτων των επιχειρήσεων, όπως είναι απόλυτα κατανοητό και αναμενόμενο. Επιπρόσθετα αποφάσισε μόνος του και απέστειλε πολεμικό υλικό στην Ουκρανία από την περασμένη Κυριακή, αρκετές ημέρες πριν από το ψήφισμα του ΟΗΕ. Μέχρι τώρα για να συμμετέχει η Ελλάδα σε αποστολή στο εξωτερικό (συνήθως ειρηνευτική), απαραίτητη προϋπόθεση ήταν η ύπαρξη σχετικής απόφασης των Ηνωμένων Εθνών για ανάληψη αποστολής. Τώρα ούτε αυτό δεν υπήρχε, παρά μια πρώτη γενική καταδικαστική απόφαση χωρίς την λήψη στρατιωτικών ενεργειών. Όπως είναι φυσικό, μετά από αυτή την στάση, η Ρωσία συμπεριέλαβε την χώρα μας στις εχθρικές προς αυτήν χώρες. Αυτό συνεπάγεται όχι απλώς δυσμενή οικονομικά μέτρα, ειδικά σε παροχή φυσικού αερίου και πρώτων υλών, αποκλεισμού μας από τους τουριστικούς προορισμούς των Ρώσων, αλλά ακόμη και σε στοχοποίηση των σημαντικών στρατιωτικών μας δυνατοτήτων στην Σούδα και στην Αλεξανδρούπολη.
Αποτέλεσμα των ενεργειών των δυτικών φιλοπόλεμων, συμπεριλαμβανομένου και του κου Μητσοτάκη, είναι η εκτόξευση των τιμών του πετρελαίου, του φυσικού αερίου, του σιταριού για αρχή, σε δυσθεώρητα ύψη. Ο κος Π/Θ έλεγε την περασμένη Τρίτη από το βήμα της Βουλής ότι «Ο πόλεμος είναι ευκαιρία για να αποκοπούμε από τον λιγνίτη και το φυσικό αέριο». Μετά από δύο ημέρες, την Πέμπτη αυξήθηκε κατά 30% η τιμή του ρεύματος. Εκτιμώ ότι αυτό είναι ένα ακόμη «δώρο» του κου Μητσοτάκη προς τους υπηκόους του. Σε διαφορετική περίπτωση θα είχαμε αυξήσει σημαντικά το ποσοστό αυτονομίας μας και την άμυνά μας στην επερχόμενη ακρίβεια. Με αυτό το σκεπτικό, την διαμαρτυρία κατά της ακρίβειας και των εντελώς αυθαίρετων ενεργειών της κυβέρνησης που συστήνουν σε αυτήν, αλλά και την αδικαιολόγητα ακραία στάση μας στο Ουκρανικό, το Εθνικό κόμμα ΕΛΛΗΝΕΣ το περασμένο Σάββατο 26 Φεβρουαρίου, διοργάνωσε μια πολύ πετυχημένη και πολυπληθή διαμαρτυρία έξω από το Υπουργείο Ενέργειας. Τονίσθηκε ότι έπρεπε από το 2012 να είχαμε ενδυναμώσει τα ενεργειακά μας αποθέματα και να ξεκινήσουμε εξορύξεις του ελληνικού φυσικού αερίου. Αν είχε γίνει αυτό, τώρα θα είχαμε το φθηνότερο φυσικό αέριο στην Ευρώπη. Η θέση μας όσον αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία, παρά την οργανωμένη παραπλάνηση και τα Fake News που έντεχνα κυκλοφορούν αυτοί που φοβούνται την μεγάλη μας άνοδο, λέγοντας ότι δήθεν «στεκόμαστε δίπλα στον Β. Πούτιν και στον τίμιο αγώνα του Ρωσικού λαού», είναι ξεκάθαρη και έχει εκφραστεί από τον ιδρυτή του κόμματος, τον Ηλία Κασιδιάρη. Θεωρούμε ότι η χώρα μας εφόσον επιδιώκει την ειρήνη, οφείλει να συνδράμει μόνο με ανθρωπιστική βοήθεια υπέρ του αμάχου πληθυσμού και όχι με βαρέα όπλα που συνιστούν de facto πολεμική εμπλοκή της στην Ουκρανία και επεκτείνει έτσι την πολεμική δραστηριότητα στην περιοχή. Οι δυνάμεις που δήθεν κόπτονται για την ειρήνη και την ευημερία των λαών ήταν παντελώς απούσες κατά την ιταμή εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο. Η Ελλάς πρέπει να κρατήσει μέχρι και την τελευταία σφαίρα που διαθέτει το οπλοστάσιό της για να είναι έτοιμη και πάνοπλη σε κάθε περίπτωση που ο εξ ανατολών εχθρός κάνει πράξη την απειλή για πόλεμο. Η Ελλάδα πρώτα για την Ελλάδα. Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι αυτή η αναμφίβολα σοβαρή κρίση, εντός ολίγου θα ολοκληρωθεί με νικητές από όλες τις πλευρές πλην του Ουκρανικού λαού. Και από τώρα πρέπει να σχεδιάσουμε πώς θέλουμε να είμαστε, κυρίως ενεργειακά και οικονομικά, την επόμενη ημέρα. Μέχρι την άλλη Κυριακή καλή δύναμη και καλή συνέχεια.
