Η έκθεση Τσιόδρα-Λύτρα, ενώ είχε παραδοθεί αρμοδίως από το Μάιο του 2021, ήρθε στην επιφάνεια στα μέσα του Δεκεμβρίου. Σε αυτήν την έκθεση αναφέρονται πράγματα που βοούσαν και ουσιαστικά όλοι γνώριζαν, αφού η θλιβερή πρωτιά σε θανάτους που έχει η Ελλάδα (αναλογικά με τον πληθυσμό της) οφείλεται κυρίως στην εγκατάλειψη του συστήματος Υγείας από τις πολιτικές λιτότητας και ιδιωτικοποίησης που εφαρμόζονται εδώ και δεκαετίες. Παρ’ όλα αυτά, ομολογείται ένα καθεστώς διασωληνώσεων εκτός ΜΕΘ, πιστοποιείται ότι εκτός Αθήνας οι ΜΕΘ λειτουργούν «διαφορετικά», ομολογείται ότι πολλοί συνάνθρωποί μας θα μπορούσαν να είχαν σωθεί.
Υπάρχει, λοιπόν, έγκλημα (η πρωτιά σε θανάτους, οι ίδιοι οι θάνατοι, η διάλυση του ΕΣΥ, η πλήρης αδιαφάνεια, η σκανδαλώδης προβολή του Μπουρλά, της εταιρείας εμβολίων που εκπροσωπεί και των συμβολαίων που κλείνει με την κυβέρνηση), υπάρχει το «ακαταδίωκτο» που προστατεύει όλους όσους αποφασίζουν ό, τι αποφασίζουν εν μέσω κορωνοϊού, ενώ υπάρχει και η κυβέρνηση Μητσοτάκη με το πολιτικό σύστημα που διαγωνίζονται στο ποιος είναι καταλληλότερος για την εργαλειοποίηση της πανδημίας προς την κατεύθυνση που θέλουν οι ελίτ της παγκοσμιοποίησης.
Έτσι, η έκθεση Τσιόδρα-Λύτρα προκαλεί τριγμούς το πρωί, αλλά το βράδυ έχουμε το «παραλήρημα Κουρουμπλή» και μια αγαστή σύμπλευση όλων των κομμάτων στο κοινοβούλιο υπέρ της «πολιτικής νηφαλιότητας» και της «κόσμιας συμπεριφοράς». Ο Τσίπρας από τις Βρυξέλλες, διαγράφει άμεσα τον Κουρουμπλή και δείχνει ευθυγράμμιση απέναντι στον «λαϊκισμό», την «ανευθυνότητα» και την «χυδαιότητα».
Όμως, όσο κι αν ακούγεται παράξενο, η έκθεση Τσιόδρα-Λύτρα ανοίγει διάπλατα τον δρόμο προς μορφές πιο «υπεύθυνης» πολιτικής απέναντι στο «δράμα» (και όχι στο έγκλημα) που συμβαίνει. Το συνένοχο πολιτικό σύστημα θα καλυφθεί και θα επεκτείνει το «ακαταδίωκτο», ορίζοντας νέες συντεταγμένες προς σχήματα συγκυβέρνησης και συνευθύνης. Αυτό είναι το νέο παράγγελμα των διεθνών ελίτ για την εγχώρια διαχείριση.
Ο νέος πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ έχει δώσει από καιρού δείγματα «υπεύθυνης συμπεριφοράς». Είναι φανατικός «ευρωπαϊστής» (συν τοις άλλοις, με θετική στάση απέναντι στις γερμανικές προτάσεις άρσης του βέτο στην ΕΕ), έχει υπηρετήσει τον «εκσυγχρονισμό» του Σημιτισμού με προσήλωση, ενώ έχει και την συμπάθεια του Βενιζέλου.
Τώρα πια, το συστημικό πολιτικό παιχνίδι γίνεται πιο σύνθετο, με περισσότερους παίχτες και ρόλους. Ο ρεαλισμός, η αντίθεση στον «εθνολαϊκισμό» η «σωφροσύνη», ο ενδοτισμός και η ευθυγράμμιση με ξένα κέντρα αποφάσεων θα είναι τα βασικά χαρακτηριστικά αυτού του παιχνιδιού. Επομένως, οι «θυσίες» σε όλους τους κομματικούς χώρους του συστήματος θα είναι στην ημερησία διάταξη. Το «ακραίο κέντρο» του καθεστώτος, η καρδιά του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα, αναδιατάσσεται. Διευρύνεται πέρα από τους δυο τωρινούς μονομάχους της εξουσίας, και ίσως -δια της απλής αναλογικής- να δημιουργηθούν κι άλλες «θέσεις» σε αυτό, καθώς τα σχήματα συγκυβέρνησης είναι πολύ της μόδας σε όλο και πιο πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Πίσω από την δήθεν αντιπολιτευτική στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη επιχειρείται να κρυφτεί η ουσιαστική σύγκλιση. Ο ΣΥΡΙΖΑ χρεώνεται όχι μόνο το στραπατσάρισμα της επιθυμίας του Ελληνικού Λαού να μπει τέλος στα μνημόνια (2015), όχι μόνο την πλήρη παράδοση σε ΗΠΑ-Γερμανία, (συμφωνία των Πρεσπών 2018), όχι μόνο την αυτοδυναμία που ουσιαστικά αυτός έδωσε στη ΝΔ (2019), αλλά και, τώρα, την επιχειρούμενη «αναγέννηση» του ΠΑΣΟΚ (2021).
Σε αυτό το στημένο πολιτικό παιχνίδι, με τους ανάλογους παίχτες και ρόλους, έχει πολύ μεγάλη Αξία και Σημασία να υπάρξει ένας Γνήσιος πόλος Εθνικής Αντιπολίτευσης ΕΛΛΗΝΩΝ που Έντιμα και Νόμιμα θα δώσει τους Αγώνες και τις Μάχες για την Πατρίδα και τον Λαό.
Γιώργος Μάστορας
