Οι λαϊκές συγκεντρώσεις, που πραγματοποιήθηκαν πριν από λίγες ημέρες (αλλά και χθες) σε αρκετές πόλεις της Χώρας ενάντια στην εργαλειοποίηση του κορωνοϊού και τον κυβερνητικό εκβιασμό υποχρεωτικού εμβολιασμού, ήταν πραγματικά μεγάλες σε όγκο. Ιδίως δε, αν αναλογιστούμε τα νυν καιρικά δεδομένα της θερινής περιόδου, με 40ᵒ κελσίου. Συγκεντρώσεις με επίκεντρο την εναντίωση στην διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση Μητσοτάκη και την υποχρεωτικότητα των εμβολίων ως βασικό εργαλείο πολιτικής επιβολής. Συγκεντρώσεις που, σε αντίθεση με άλλες χώρες, όμοιές τους δεν είδαμε καθ’ όλη την διάρκεια της πανδημίας.
Τι είναι αυτό, όμως, που βγάζει τώρα τους Έλληνες στον δρόμο διαμαρτυρόμενους; Είναι το εξόφθαλμο πλέον αδιέξοδο των αποφάσεων της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η οποία καταφεύγει πλέον ανοιχτά στον αυταρχισμό, την καταστολή και τον διχασμό, για να καλύψει τις δικές της ευθύνες και κρυφές επιδιώξεις. Είναι η κούραση, η οργή, η αγωνία για την επιβίωση μετά από σχεδόν 18 μήνες, που είτε με «λοκντάουν» και επιδόματα, είτε με «άνοιγμα» στον τουρισμό, η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας είδε την ζωή της να διαλύεται, ενώ τώρα αντικρίζει «ειδικούς» και πολιτικούς να την κατηγορούν πως φταίει κιόλας για την μοίρα της. Κυρίως όμως είναι η διαίσθηση για όλα όσα ακόμη πιο εφιαλτικά έρχονται, η εκτίμηση πως ο Λαός θα πληρώσει, για μια ακόμη φορά, «τα σπασμένα» της κρίσης, αυτή την φορά μάλιστα με υγειονομικό προκάλυμμα, με τα… προεόρτια να έχουν ήδη αρχίσει, με τις απειλές για απολύσεις ανεμβολίαστων και άλλα συναφή. Χιλιάδες κόσμου συγκεντρώθηκαν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ενώ πολυπληθείς συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν σε άλλες επαρχιακές πόλεις.
Η ανθρωπογεωγραφία των συμμετεχόντων σ’ αυτές τις συγκεντρώσεις ήταν ευθεία αντανάκλαση της κατάστασης στην οποία βρίσκεται ο Ελληνικός Λαός σε μια κατακερματισμένη και αποπροσανατολισμένη κοινωνία. Στην συντριπτική του πλειοψηφία «λαουτζίκος» (όπως θα τον χαρακτήριζε υποτιμητικά ο Πρετεντέρης και οι όμοιοί του), ο οποίος ψάχνει τρόπο να εκφράσει την διαφωνία και την αντίδρασή του, ενώθηκε κάτω από τα συνθήματα «ελευθερία και όχι υποχρεωτικότητα» και «κάτω η χούντα του Μητσοτάκη».
Οι συγκεντρώσεις αυτές παράγουν κοινωνικό και πολιτικό αποτέλεσμα. Αναγκάζουν την κυβέρνηση να τοποθετηθεί εναντίον τους, ενώ την ίδια στιγμή γίνονται και αντικείμενο χειρισμού στην προσπάθεια του Μητσοτάκη να κατασκευάσει τον… μπαμπούλα των «ανεμβολίαστων». Είναι έκφραση των αδιεξόδων και του κοινωνικού κατακερματισμού, που βάθυνε επικίνδυνα μετά από σχεδόν 18 μήνες κορωνοϊού, «λοκντάουν» και «τηλεζωής». Αποτελεί, όμως, και μια σαφή ένδειξη του τεράστιου κενού που υπάρχει γύρω μας. Κενού πολιτικού λόγου απέναντι στην προσπάθεια να παρουσιαστούν οι υποχρεωτικότητες, οι νέες περιθωριοποιήσεις και αποκλεισμοί ως «υγειονομικά και επιστημονικά αντικειμενικές». Κενό εναλλακτικών διαδρομών ενάντια στους διαφόρους μονόδρομους του «λοκντάουν», «της ατομικής ευθύνης» και τώρα της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού, που χωρίς να συνοδεύεται από άλλα ουσιώδη μέτρα, γίνεται πρόσχημα για την εξυπηρέτηση των στενών συντηρητικών συμφερόντων της κυβέρνησης. Αλλά και κενό υπεύθυνης κοινωνικής στάσης, απέναντι στους δυο αλληλοσυμπληρούμενους και αλληλοτροφοδοτούμενους φανατισμούς: α) Τον κυρίαρχο φανατισμό των αντιφατικών και αλληλογρονθοκοπούμενων επιστημονικών προσταγών, που θέλει μια κοινωνία μονίμως φοβισμένη και υποχείριο των κάθε λογής διαταγών των «ελίτ». β) Τον δευτερεύοντα φανατισμό εκείνων των διαφόρων (ολίγων θεωρώ), που εκμηδενίζουν εντελώς την επικινδυνότητα του κορωνοϊού με ακατάληπτη φρασεολογία, που επί της ουσίας εξυπηρετεί πολύ την διχαστική – εκβιαστική τακτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Παρατηρώντας προσεκτικά τα σημεία των καιρών και αφουγκραζόμενοι αυτά, οι πλέον Συνειδητοποιημένοι ΈΛΛΗΝΕΣ πρέπει να βγάλουν τα κατάλληλα χρήσιμα κοινωνικά και πολιτικά συμπεράσματα και να φερθούν αναλόγως.
Γιώργος Μάστορας
