Η αλήθεια είναι ότι η ΝΑΤΟϊκοί «σύμμαχοι», με επικεφαλής τις ΗΠΑ και την Βρετανία, είχαν επενδύσει πολλά στην γρήγορη ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, ως αποφασιστική και κρίσιμη παράμετρο της στρατιωτικής περικύκλωσης και της οικονομικής αποδυνάμωσης της Ρωσίας. Ανάγκη που διέγνωσε η Άγκυρα, αξιοποιώντας την ως ευκαιρία για να ικανοποιήσει τους γεωπολιτικούς της σχεδιασμούς. Ο εκβιασμός του Ερντογάν είχε μεγάλη επιτυχία, καθώς η δυτική συμμαχία γονάτισε μπροστά στο σύνολο σχεδόν των εκβιαστικών απαιτήσεων της Άγκυρας.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη εξέφρασε την «μεγάλη ικανοποίησή της» για τον επιτυχή εκβιασμό της Τουρκίας και την «ενδυνάμωση του ΝΑΤΟ», με την απρόσκοπτη διεύρυνση με τις δύο σκανδιναβικές χώρες. Η φιλοπόλεμη χαρά της αναδεικνύει, ανάμεσα στα άλλα, και την αδιαφορία της τόσο για τους κινδύνους πολεμικής ανάφλεξης σε ολόκληρη την Ευρώπη όσο και την υποκρισία της για τις δραματικές συνέπειες του πολέμου στην Ουκρανία, στην κοινωνική και οικονομική ζωή στην Ελλάδα και σ’ ολόκληρη την Ευρώπη. Η εμμονική δουλοφροσύνη της πολιτικής ελίτ των Αθηνών προς το ΝΑΤΟ δικαιολογεί και αποδέχεται τα πάντα, προκειμένου να εξασφαλίσει την ύπαρξη και την διαιώνιση της κυριαρχίας της.
Η κυβέρνηση της ΝΔ είδε παράλληλα «αναδίπλωση της Τουρκίας», καθώς ο Ερντογάν απέφυγε να θέσει στο τραπέζι των συζητήσεων τις παράνομες και επεκτατικές διεκδικήσεις της Άγκυρας σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων και της εδαφικής ακεραιότητας της Χώρας μας, όπως είχε απειλήσει πριν την Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ.
Αυτή η «θαυμαστή επιτυχία» της εγχώριας διπλωματίας προβλήθηκε με πηχυαίους τίτλους από τον γνωστό εσμό των συστημικών μέσων.
Θα ήταν αφελές και υπερβολικό να αναμένει κανείς από αυτήν την κυβέρνηση να θέσει η ίδια ως προϋπόθεση της συναίνεσής της για διεύρυνση του ΝΑΤΟ, την ρητή δήλωση των χωρών – μελών ότι απορρίπτουν τις γεωπολιτικές επιδιώξεις και τις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας σε Αιγαίο, Κύπρο και Μέση Ανατολή, ως αντίθετες με το Διεθνές Δίκαιο, που υποτίθεται ότι όλες οι χώρες υποστηρίζουν.
Αλλά το να θεωρείται επιτυχία η δήθεν σιωπή της Τουρκίας, παραπέμπει ευθέως σε στρουθοκαμηλισμό. Πρώτον, γιατί ο Ερντογάν επανέλαβε όλες τις γνωστές επιδιώξεις της Άγκυρας στην επίσημη συνέντευξη Τύπου, αμέσως μετά το τέλος της Συνόδου.
Δεύτερον, γιατί αν στην Μαδρίτη αρκέστηκε να δρέψει τους καρπούς του εκβιασμού του, ούτε το σχέδιο γεωτρήσεων στην Κυπριακή ΑΟΖ ματαιώθηκε, ούτε η αμφισβήτηση της κυριαρχίας μεγάλων κατοικημένων νησιών του Αιγαίου και η επιχειρούμενη διχοτόμησή του σταμάτησε.
Τρίτον, γιατί η πολιτική «ίσων αποστάσεων» της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, με το γνωστό «βρείτε τα», νομιμοποιεί την απαίτηση της Άγκυρας για «διάλογο», με ζητούμενο κυριαρχικές παραχωρήσεις της Ελλάδος.
Τέταρτον, και ίσως το πιο σημαντικό, ο τουρκικός εκβιασμός κατέγραψε σημαντικές επιτυχίες και ενέγραψε παρακαταθήκες, που συνδέονται άμεσα με το σύνολο των επιδιώξεων της Άγκυρας, συμπεριλαμβανομένων των «Ελληνοτουρκικών διαφορών».
Πράγματι, η μεγαλύτερη επιτυχία του Ερντογάν είναι η αποδοχή από το ΝΑΤΟ και τις Ευρωπαϊκές χώρες – μέλη του ως κρίσιμης σημασίας και νόμιμων, όλων των «ευαισθησιών» της Τουρκίας για τα θέματα της «κρατικής της ασφάλειας». Σε αυτήν την φάση, η συζήτηση αφορούσε κυρίως την δήθεν κουρδική τρομοκρατία και τους υποστηρικτές του Γκιουλέν, αλλά είναι γνωστό ότι το σύνολο των τουρκικών επιδιώξεων (κατοχή και νέος εποικισμός της Κύπρου, διχοτόμηση του Αιγαίου, «Γαλάζια Πατρίδα», εισβολές σε Συρία και Ιράκ, επέμβαση στην Λιβύη, δραστηριοποίηση στα Βαλκάνια, στον Καύκασο, στην Αφρική και στην Κεντρική Ασία) συνδέονται άμεσα με όσα η Άγκυρα διακηρύσσει ως «ζωτικό χώρο» ή «θέματα ασφαλείας».
Οι σημερινοί κυβερνητικοί πανηγυρισμοί και η άσφαιρη αντιπολίτευση σύσσωμων των κομμάτων του «συνταγματικού τόξου» από κοινού μετέτρεψαν την Χώρα σε απέραντη αμερικανονατοϊκή βάση και την εξωτερική πολιτική της ενεργούμενο της Δυτικής Συμμαχίας, χωρίς το παραμικρό ουσιαστικό όφελος για την Ελλάδα. Δυστυχώς, είναι ολοφάνερο ότι μας προετοιμάζουν με την πανηγυρική ψευδολογία τους για ακόμα πιο δυσμενείς εξελίξεις σε όλους τους τομείς…
Γιώργος Μάστορας
