Γράφει ο Δήμος Κυριλίδης

Το τελευταίο διάστημα, με την πιεστική  πολιτική της κυβέρνησης και τις  ακραίες τοποθετήσεις που έχει λάβει αλλά και την απόλυτη συνενοχή των υποστηρικτών της, βλέπουμε τον θυμό του ελληνικού λαού και την αφύπνισή του να διατρανώνονται απέναντι στην εκβιαστική πολιτική. Αυτό που δεν κατανόησε η πολιτεία και οι χαρτογιακάδες της κυβέρνησης οι οποίοι παριστάνουν την επιτροπή λοιμωξιολόγων  ενώ εκτελούν εντολές από την ίδια την κυβέρνηση, πως δεν είναι θέμα άρνησης η λήψη του εμβολίου αλλά θέμα εμπιστοσύνης προς την αναξιόπιστη πλέον πολιτεία.

Η απόφαση είναι προσωπική υπόθεση αλλά και προσωπικό δεδομένο σύμφωνα με τους κανονισμούς της ΕΕ. Η εστίαση έχει πληγεί πλέον στο έπακρο, ο τουρισμός το ίδιο, η επιχειρηματικότητα επίσης. Υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν για τους αγρότες, όπου αντί να λάβουν αποζημιώσεις τον Ιούνιο, τα χρήματα της πολιτείας και του Έλληνα φορολογούμενου θα δοθούν σε καμπάνιες εμβολιασμού που θα μπορεί να λάβει οποίο site θελήσει. Αυτή είναι η δομή πλέον της ελληνικής κοινωνίας. Συνεχώς βλέπουμε τον  πυρήνα της κυβέρνησης  και όχι μόνο να διακατέχονται από έλλειμμα δημοκρατίας με εκφράσεις επιθετικές προς την νοημοσύνη του ελληνικού λαού αλλά και στον μόχθο του.

Πρώτη φορά στα χρονικά είδαμε Πρωθυπουργό μιας χώρας να αποκαλεί τζαμπατζήδες τον ίδιο τον λαό του, ο οποίος έχει κληθεί να πληρώνει τα λάθη και τις κυβερνητικές αστοχίες των ίδιων, άλλωστε όπως ανέφεραν αξιόπιστες πηγές (ΚΕΦΙΜ) 179 μέρες εργασίας πάνε αμέσως στο κράτος, οι απολαβές δηλαδή μισού έτους καταλήγουν στο κράτος. Η  ανεργία στο 38 τοις εκατό για τους νέους και αυτοί παριστάνουν τους σωτήρες, θεωρούν πως προστατεύουν, αλλά κάτι τέτοιο καταρρίπτεται από το εργασιακό νομοσχέδιο που θέλει τον εργαζόμενο ακόμη πιο υποδουλωμένο στην κοινωνία που πάνε να δομήσουν, μια κοινωνία άστατη, αμφίβολη και κλινήρη. Όλη αυτή η συμπεριφορά φέρνει στο προσκήνιο την πραγματική κοινωνία που θέλουν να δομήσουν.