Γράφει η Αγγελική Βαλαβάνη – Ντρίκου

Λαμβάνοντας υπόψιν την ανεπιθύμητη καθημερινότητα που επικρατεί στην χώρα τα τελευταία δύο χρόνια λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού, καθώς και την αδυναμία των νοσοκομειακών υποδομών να ανταπεξέλθουν στην δύσκολη αυτή κατάσταση, δεν είναι δυνατόν να μην σχολιαστεί η αδιαφορία του κράτους απέναντι στην κατάλληλη αξιοποίηση των ήδη υπαρχόντων μέσων.

Ένα από τα αναξιοποίητα υπάρχοντα ιδρύματα της Ελλάδας σήμερα είναι και το Ερασίνειο νοσοκομείο στην περιοχή της Ανατολικής Αττικής.

Η ανέγερση του κτιριακού αυτού συγκροτήματος σχεδόν 55.000 τ.μ., το οποίο βρίσκεται κατά μήκος της λεωφόρου Βάρης- Κορωπίου φαίνεται να ξεκίνησε ήδη από το 2000 με συνολικό ποσό δαπανών γύρω στα 90 εκατομμύρια ευρώ.

Πρόκειται για μια ιδιωτική νοσοκομειακή μονάδα, η οποία θα ήταν εξειδικευμένη πάνω σε θέματα, πρόληψης, διάγνωσης, θεραπείας και αποκατάστασης νεοπλασματικών ασθενειών. Παρόλα αυτά, η εισαγωγή της Ελλάδας στην κρίση του 2010 δεν επέτρεψε την λειτουργία του. Σήμερα, μια δεκαετία αργότερα το νοσοκομείο παραμένει ανεκμετάλλευτο, ανίκανο να προσφέρει την δική του βοήθεια απέναντι στην τοπική κοινωνία παρέχοντας όλο το φάσμα της πρωτοβάθμιας περίθαλψης.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφερθεί και η έλλειψη οποιασδήποτε μονάδας  περίθαλψης στην περιοχή της Ανατολικής Αττικής, την στιγμή μάλιστα που η περιοχή αυτή αποτελεί την τρίτη σε πληθυσμό περιοχή της Ελλάδας αλλά και μια από τις πληττόμενες περιοχές σε αριθμό κρουσμάτων.

Ορίστε, λοιπόν, άλλη μια απόδειξη της ασθενούς κατάστασης που επικρατεί σε ακόμη έναν τομέα της χώρας, εξαιτίας της ανικανότητας της κρατικής μηχανής να βοηθήσει τον Έλληνα πολίτη. Πως είναι δυνατόν να μην γίνεται η απαραίτητη λήψη μέτρων, προκειμένου το κράτος να βοηθήσει οικονομικά, οδηγώντας έτσι στην καλύτερη λειτουργία των υποδομών αυτών αργότερα; Αντιθέτως, παρατηρούμε την ανελέητη σπατάλη των κρατικών εσόδων σε άλλες, ελάσσονος σημασίας ενέργειες.

Ο ελληνικός λαός εδώ και μια δεκαετία έχει δεχθεί τεράστια πλήγματα, εξαιτίας  των ίδιων των κυβερνητικών οργάνων της χώρας. Ούτε ένας κυβερνητικός αντιπρόσωπος  δεν συνέδραμε στην ομαλή λειτουργία πολλών υπηρεσιών, ιδρυμάτων και υποδομών, δεν βρισκόταν πλάι στον πολίτη, δεν εξυπηρέτησε τις ανάγκες του... κι αυτό αποδεικνύεται καθημερινά, ως πότε όμως;