Στην αυγή του 2022, βρισκόμαστε σε ένα μεταίχμιο όπου οι κυρίαρχες δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης αναπαράγουν και βαθαίνουν την απανθρωποποίηση του ανθρώπου, μετατρέποντας τα πάντα σε εμπορεύματα και υποβιβάζοντας τον άνθρωπο σε ανδράποδο.
Για να πετύχει το σύστημα που επικρατεί τους στόχους του οφείλει να αλλάζει διαρκώς προς την κατεύθυνση που κινεί τον βασικό εσωτερικό μηχανισμό του. Γίνεται πλέον μια «εισβολή» σε περιοχές της ανθρώπινης υπόστασης που δεν είχε χρειαστεί να συμβούν σε περασμένες εποχές της κυριαρχίας του καπιταλισμού. Δεν μιλάμε απλά για νέες μορφές αλλοτρίωσης, αλλά για διαδικασίες απογύμνωσης, υποδούλωσης και ελέγχου. Ο νέος παγκοσμιοποιητικός καπιταλισμός στοχεύει στην κατάργηση της πνευματικότητας, του νοήματος, του φωτός, της ελπίδας, της δημιουργικότητας, της κοινωνικότητας. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με έναν Μεγάλο Μετασχηματισμό, με σκοπό να μείνουν όλα ίδια σε ό,τι αφορά την διατήρηση της κυριαρχίας του παγκόσμιου καθεστώτος. Η μεγάλη επιβολή επί της ανθρωπότητας εκεί στοχεύει: στην επίτευξη του Μεγάλου Μετασχηματισμού του Ανθρώπου από σκεπτόμενο κοινωνικό και πολιτικό ζώον σε «πράγμα», σε ένα τίποτα, σε εξάρτημα μηχανών κανονισμένων από αλγόριθμους. Κι αυτό, για να διαιωνίσουν ένα αντιδραστικό, ανατριχιαστικό, εντελώς σαπισμένο σύστημα. Ο γενικευμένος φόβος και τρόμος είναι το βασικό στοιχείο για την ευόδωση των στόχων των παγκόσμιων εξουσιαστών.
Η ουσία της αναγκαίας αντίστασης απέναντι στον διακηρυγμένο σχεδιασμό του Μεγάλου Μετασχηματισμού είναι η υπεράσπιση όλων εκείνων των στοιχείων που προσδίδουν υπόσταση στην Ανθρώπινη Υπόσταση, μέσα από τις Εθνικές Συλλογικές Μορφές Κοινωνικής Συνύπαρξης, μέσα από μεγάλα σύνολα και ενοποιητικές διαδικασίες της Ελληνικής Σκέψης, ενάντια σε όλους τους τεχνητούς διαχωρισμούς.
Η πνευματικότητα, η δημιουργικότητα, η ανάγκη ελευθερίας και πραγματικής δημοκρατίας θα αποδειχθούν ανθεκτικότερα τόσο της υλικής βίας που επιστρατεύεται όσο και από τους μηχανισμούς ιδεολογικής νάρκωσης και ακρωτηριασμού-αφανισμού, που τα δρεπανηφόρα άρματα του συστήματος (εντολοδόχες κυβερνήσεις, αργυρώνητα ΜΜΕ, «ιεροφάντες» μιας εξαρτημένης επιστήμης) σκορπούν.
Έτσι αποχαιρετήσαμε μια πολύ δύσκολη χρονιά και με αισιοδοξία υποδεχτήκαμε την (επίσης δύσκολη) νέα. Γνωρίζουμε ότι τίποτα δεν είναι εύκολο, αλλά και ότι τίποτα δεν είναι αδύνατον αν τολμήσουμε και δράσουμε. Τώρα είναι που, περισσότερο από ποτέ, χρειαζόμαστε πηγές, οάσεις, βάσεις, μιας Ελπίδας που θα ενώσει και θα ζεστάνει το μουντό και παγωμένο τοπίο.
Πηγές και οάσεις Ελπίδας που θα μας κρατήσουν όρθιους, που θα μας σηκώσουν δυνατότερους αν και όταν πέσουμε, που θα μας δίνουν κουράγιο και έμπνευση για την Διέξοδο της Πατρίδας και του Λαού από το αδιέξοδο που μας οδήγησαν οι εκάστοτε κυβερνώντες του Τόπου.
Γιώργος Μάστορας
