Γράφει ο Ιωάννης Μαλανδρής,

Στέλεχος και υποψήφιος Βουλευτής Εθνικού Κόμματος ΕΛΛΗΝΕΣ

«Ου τοις άρχειν βουλομένοις μέμφομαι, αλλά τοις υπακούειν ετοι -μοτέροις  ούσοις». Δεν κατηγορώ αυτούς που ασκούν την εξουσία, αλλά αυτούς που είναι πρόθυμοι να υπακούσουν.

Η, στα όρια της αυτοχειρίας, επωδός των λούμπεν και «φιλελέφτ» εκφραστών της Δημοκρατίας είναι ότι, στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Μάλιστα. Όταν όμως η Δημοκρατία παράγει, συντηρεί ή/και επιβάλλει αδιέξοδα στους πολίτες της, τότε είτε αλλάζουμε πολίτευμα είτε αλλάζουμε τους παράγοντες της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, ήτοι τους πολιτικούς. Η επιλογή δύσκολη, σχεδόν ακατόρθωτη και εξηγώ το γιατί:

Μετά τη λεγόμενη αποκατάσταση της Δημοκρατίας και του αισθήματος  ασφάλειας, δικαιοσύνης και ελευθερίας, κατά τους εκφραστές αυτής, έχουν συμβεί τα μελανότερα γεγονότα που εφάπτουν και πολλάκις τέμνουν τους κυριότερους τομείς της εθνικής μας ακεραιότητας αλλά και της λεγόμενης καθημερινής επιβίωσης των Ελλήνων.

Ενδεικτικά να αναφέρω την εκχώρηση εθνικού εδάφους (Κύπρος, Μακεδονία, Αιγαίο και γκρίζες ζώνες) και εθνικής κυριαρχίας – αξιοπρέπειας (μνημόνια, αθρόα εισροή λαθρομεταναστών, κατάργηση συνταγματικών ελευθεριών, χειραγώγηση της δικαιοσύνης και ο κατάλογος μακρύς).

Προτείνω λοιπόν σε όλους αυτούς που  υποστηρίζουν ότι το brand name Ελληνική Δημοκρατία λειτουργεί να κάνουν μια βόλτα τη νύχτα από Φιλοπάππου, ΑΣΟΕΕ, Αθηνάς, Μοναστηράκι και Βικτωρίας. Αν δε, είναι και πολύ “κομάντα”, ας βάλουν μπλουζάκι με ελληνική σημαία και να βολτάρουν στα Εξάρχεια… Για τους φουλ επαναστάτες προτείνω να μην πληρώνουν φόρους, ΕΝΦΙΑ και τις υποχρεώσεις τους προς το κράτος και τους δημόσιους φορείς, μέχρι να φτιαχτούν σωστά σχολεία, καλοί δρόμοι, σύγχρονα νοσοκομεία, σωστές δημόσιες υποδομές κτλ κτλ κτλ…

Οι «επαναστάσεις» όμως για να γίνουν χρειάζονται αδένες, μέσα και ανθρώπινο δυναμικό, για να πετύχουν δε, πολλά περισσότερα.

Και καταλήγουμε λοιπόν στο αιώνιο ερώτημα, το αναπάντητο, το ταμπού, το άλυτο. Ποιος φταίει για αυτή την εθνική κατάντια και ντροπή; Η απάντηση βρίσκεται κρυμμένη στις δημοσκοπήσεις που διενεργούνται κατά τακτά χρονικά διαστήματα και συγκεκριμένα στο ερώτημα, ποιον θεωρείται καταλληλότερο Πρωθυπουργό. Ο «Κανένας» η επικρατέστερη απάντηση και με υποσημείωση ότι όλοι μαζί οι πολιτικοί αρχηγοί μετά βίας συγκεντρώνουν το 40% της προτίμησης των ερωτηθέντων. Μάλιστα.

Έπρεπε ως άνθρωποι να βιώσουμε την πανδημία (για άλλους επιδημία και για κάποιους «μια γριπούλα είναι») για να δοθεί η πραγματική διάσταση του προβλήματος και ταυτόχρονα της λύσης της πολιτικής πραγματικότητας – ένδειας του νεότερου ελληνικού πολιτικού θιάσου. Φευ, είμαστε πλέον ένας πειθήνιος λαός, μια φοβισμένη κοινωνία, μια ετερόκλητη μάζα πολιτών, που πρόθυμα και αβίαστα δεχόμαστε ότι μας λένε, ότι μας επιβάλλουν και διατάσσουν.

Το χειρότερο όλων, δεχόμαστε τις ανομίες και παρεκκλίσεις αυτών που μας καθορίζουν τις ζωές, χωρίς να απαιτούμε να υπακούουν στους ίδιους νόμους και κανόνες, πολλώ μάλλον να τιμωρούνται εφόσον παρανομούν (αυτό ονομάζεται ισονομία και ισοπολιτεία αλλά ποιος ασχολείται με δευτερεύουσες κυκλοθυμικές έννοιες…).

Είμαι θιασώτης της λογικής πρόβλημα – λύση. Το πρόβλημα το καθορίσαμε, οι λύσεις αναφέρθηκαν ως άνω. Κάνω quota στον πανούργο Τσώρτσιλ και θα επισημάνω ότι η Δημοκρατία είναι το καταλληλότερο πολίτευμα διότι δεν έχουμε εφεύρει (σ.σ. ακόμα) άλλο. Οπότε πάμε στη λύση, να στείλουμε στο χρονοντούλαπο της λήθης, όλη την πολιτική καθεστηκυία πλέμπα.

Ραντεβού στις κάλπες (πιστεύω εντός φθινοπώρου 2022) και… Φωνή Λαού, Οργή Θεού!

https://www.pronews.gr/opinion-makers/rantevou-stis-kalpes/