Σαν σήμερα, στις 25 Νοεμβρίου το 1958, κατευθύνθηκε προς το Πάνθεον των Ηρώων του Έθνους, ο αγωνιστής της Ενώσεως, Σάββας Ροτσίδης.Ο Ροτσίδης γεννήθηκε στο χωριό Μάμμαρι της επαρχίας Λευκωσίας στις 18 Ιανουαρίου 1935 από τον Γεώργιο και την Αναστασία Ροτσίδη, με την οικογένεια να έχει άλλα τέσσερα παιδιά. Ο Σάββας Ροτσίδης αποφοίτησε από το Δημοτικό Σχολείο του χωριού του και ακολούθως από τη Σχολή Σαμουήλ στη Λευκωσία.

Στη συνέχεια εργάστηκε Ελληνική Μεταλλευτική Εταιρεία ως λογιστής και αργότερα ως αποθηκάριος στο μεταλλείο Μιτσερού. Η πρώτη του δράση με την ΕΟΚΑ ήταν κατά την δεύτερη επιχείρηση του τομέα Πιτσιλιάς στις 18 Νοεμβρίου 1955. Επιτέθηκαν εναντίον της φρουράς των εκρηκτικών υλών του μεταλλείου όπου εργαζόταν. Ο λόγος διότι το μεταλλείο Μιτσερού ήταν μείζων πηγή εφοδιασμού δυναμίτιδας για την ΕΟΚΑ.

Τον Οκτώβρη του 1956 βρέθηκαν στην κατοχή του δύο περίστροφα με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να βασανιστεί από τους Άγγλους. Ο αγωνιστής όμως, κατάφερε να παρασύρει τους ανακριτές στην ορεινή περιοχή του Αγίου Επιφανίου με την πρόφαση πως θα «κατέδιδε» κρησφύγετο συνεργατών του. Από εκεί κατάφερε να διαφύγει και να πάει από το σπίτι του όπου η μητέρα του περιποιήθηκε τις πληγές του.

Ο Ροτσίδης έμεινε ακόμα λίγους μήνες κρυμμένος από συναγωνιστές του, αρχικά στην περιοχή της Μόρφου και στη συνέχεια στα χωριά Άγιος Ιωάννης Μαλούντας, Παλαιχώρι και Πολύστυπος.Με την επιστροφή του Ροτσίδη στον ένοπλο αγώνα, έλαβε μέρος σε πολλές επιθέσεις κατά των αποικιοκρατών. Στις 25 Νοεμβρίου το 1958 ο Ροτσίδης μετέβη να πάρει νερό από πηγή στη περιοχή «Σκουρή» με έναν συναγωνιστή του, τον Ρογήρο Σιηπιλλή. Εκεί βρέθηκαν αντιμέτωποι με ενέδρα του αποικιοκρατικού στρατού που παραβίασαν «εκεχειρία» που είχε συνομολογηθεί κατά το διάστημα εκείνο. Ο Ροτσίδης σκοτώθηκε ενώ ο Σιηπιλλής κατάφερε να διαφύγει βαριά τραυματισμένος.Ο Ροτσίδης έμελλε να είναι ο τελευταίος νεκρός αντάρτης της ΕΟΚΑ. Πλήθος κόσμου από όλη την Ελληνική Κύπρο μετέβη στο σπίτι του αγωνιστή για να τον αποχαιρετήσει, καθώς αυτός βρισκόταν εκεί ντυμένος με γαμπριάτικο κουστούμι, ενώ η ψυχή του πέταξε να συναντήσει τους υπόλοιπους ήρωες που θυσιάστηκαν για την Ελευθερία και την Ένωση! Οι καμπάνες χτύπησαν αναστάσιμα και οι οικείοι του πρόσφεραν κουραμπιέδες.

ΑΘΑΝΑΤΟΣ

«Δεν λυπούμε καθόλου για το θάνατο του γιου μου. Είμαι περήφανος γι’ αυτόν. Πολέμησε δυο χρόνια στο στρατό της ελευθερίας και πέθανε σαν ήρωας. Τιμή του και δική μας τιμή. Η μνήμη του θα είναι αιώνια. Χωριανοί θάρρος, Ζήτω η ΕΟΚΑ».