Η πραγματική είδηση δεν βρίσκεται στην προκλητικότητα με την οποία αντιμετωπίζεται η Ελλάδα από τους «συμμάχους» της, αλλά στην αφωνία της Χώρας μας απέναντι σε αυτή την προκλητική αντιμετώπιση, καθώς και οι όρκοι πίστης που δίνει σύσσωμο το εγχώριο πολιτικό σύστημα στην στρατηγική τού «πρόθυμου και δεδομένου συμμάχου του ΝΑΤΟ», ως μονόδρομο ασφαλούς εξωτερικής πολιτικής.
Αυτή η «συμμαχία» των «πρόθυμων», πολιτικών και οικονομικών ελίτ στην Χώρα μας, που παρά τις κοκορομαχίες και πιθανές διαφωνίες μιας χρήσης στο κοινοβούλιο, όπως συνέβη αυτές τις ημέρες με την ομιλία Ζελένσκι και τα παρελκόμενά της, δεν κρύβει τον πλήρη αξονισμό της στις ευρωατλαντικές επιδιώξεις. Αυτή η «συμμαχία» έχει δέσει χειροπόδαρα την Ελλάδα στο ΝΑΤΟϊκό άρμα, αφαιρώντας της βαθμούς κυριαρχίας, μετατρέποντας υποδομές (όπως το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης και τους σιδηροδρόμους της Χώρας) σε βραχίονες ανάπτυξης της ΝΑΤΟϊκής πολεμικής μηχανής. Δεν αρκείται στην ανθρωπιστική βοήθεια στην Ουκρανία, αλλά διατάσσει την κυβέρνηση Μητσοτάκη να στέλνει από τους πρώτους όπλα, ενώ τώρα συζητά την πιο αναβαθμισμένη εμπλοκή. Καταγγέλλει την ρωσική εισβολή, μιλώντας με ανιστόρητο θράσος για την πρώτη εισβολή στην Ευρώπη μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (ξεχνώντας Κύπρο και Γιουγκοσλαβία), υιοθετώντας έτσι όλο το αμερικανικής κοπής νεοφιλελεύθερο ιδεολογικό οπλοστάσιο, που μιλάει για τον πόλεμο της «δημοκρατικής Δύσης» απέναντι σε «τρελούς, αυταρχικούς δικτάτορες». Σπεύδει να κόψει κάθε ιστορικό δεσμό με την Ρωσία, σε αντίθεση με άλλες χώρες που καταδίκασαν μεν την εισβολή, κρατούν όμως μια πιο «προσεκτική» στάση. Τελευταίο επεισόδιο, η απέλαση 12 διπλωματών, χωρίς η κυβέρνηση Μητσοτάκη να ζυγίζει πρωτίστως τα συμφέροντα της Χώρας μας που βρίσκεται γυμνή απέναντι στην ενεργειακή κρίση και στην φτωχοποίηση που επιταχύνει η τρέχουσα γεωπολιτική ανάφλεξη.
Απέναντι σε αυτού του είδους την «συμμαχία», η πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού καταδικάζει μεν την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, δίχως όμως να ταυτίζεται με τις επιδιώξεις του ΝΑΤΟϊκού πολεμικού άξονα. Με το βλέμμα πάντα στραμμένο στην διπλή μέγγενη (οικονομική καταβαράθρωση και τουρκικός αναθεωρητισμός) που απειλεί τον Ελληνισμό σε Ελλάδα και Κύπρο, είναι απαραίτητη η έμπρακτη ενίσχυση εκείνου του Πολιτικού Κινήματος, το οποίο οφείλει να καταστεί δύναμη έντιμης και νόμιμης Εθνικής Αντίστασης και δημιουργίας εναλλακτικών δρόμων για την περαιτέρω ασφαλή πορεία του Έθνους και του Λαού των Ελλήνων.
Γιώργος Μάστορας
