Της Αργυρώς (Ρίκας) Θωμάκου
″Φλόγα του Ταινάρου″
Σχεδόν όλοι γνωρίζουμε το κλεμμένο (ή μάλλον χαρισμένο για ένα ευτελές «μπαξίσι» από τους απολίτιστους γείτονές μας στους “πολιτισμένους” Γάλλους) άγαλμα της Νίκης της Σαμοθράκης, που αποτελεί ένα από τα κορυφαία εκθέματα του Μουσείου του Λούβρου. Αρκετοί γνωρίζουν για τα Καβείρια Μυστήρια. Όμως, λίγοι γνωρίζουν ότι αυτό το πανέμορφο νησί μας, πρόσθεσε, κατά την Παλιγγενεσία, νέες ματωμένος δάφνες, στην πολλών χιλιετιών ένδοξη ιστορία του.
Η Εθνική Ελληνική Επανάσταση του 1821, σήμανε τον ξεσηκωμό ολοκλήρου του Γένους, από τις Παραδουνάβιες περιοχές της Μολδαβίας και της Βλαχίας μέχρι την Κύπρο, την Κρήτη, τον Πόντο και την Ιωνία. Και ο δυνάστης τούρκος απάντησε με τον μόνο τρόπο που ήξερε και αρμόζει στα βάρβαρα χαρακτηριστικά της φυλής του: Τις απάνθρωπες σφαγές και εξανδραποδισμούς αμάχων. Ο Εθνομάρτυρας Πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης, μαζί με πολλούς επιφανείς Έλληνες της Πόλης, οι Έλληνες της Σμύρνης, των Κυδωνιών, της Αδριανούπολης, της Κύπρου, της Κρήτης και γενικά όλες οι περιοχές όπου υπήρχε ακμάζον Ελληνικό Στοιχείο, γνώρισαν το μένος των μογγόλων με ανείπωτες σφαγές και διωγμούς. Η δίψα για Λευτεριά όμως υπερισχύει στους Έλληνες ακόμα και του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης, η φλόγα της Επανάστασης φουντώνει σε όλον τον Ελληνικό χώρο.
Η Σαμοθράκη δεν ήταν δυνατόν να λείψει απ’ αυτό το πανηγύρι της Λευτεριάς. Τοπικά μυημένα μέλη στη Φιλική Εταιρεία, με τη βοήθεια Ψαριανών ξεσηκώνουν το νησί. 19 Απριλίου 1821. Αρνούνται να πληρώσουν φόρο στους απεσταλμένους του σουλτάνου λέγοντας: «Δοσίματα δεν έχουμε, παρά μονάχα μολύβι και μπαρούτι. Είμαστε Έλληνες και ως τέτοιοι προτιμούμε να πεθάνουμε, παρά να είμαστε σκλάβοι». Επαναστατικός πυρετός επικρατεί σε όλη τη Σαμοθράκη. Ξέρουν ότι η οργή των τούρκων δεν θα αργήσει. Ένας Σαμιώτης τους εκπαιδεύει στη χρήση των όπλων.
1 Σεπτεμβρίου 1821. Περίπου 2.000 τούρκοι αποβιβάζονται στο νησί. Μερικές δεκάδες μόνο νησιώτες, προσπαθούν να τους εμποδίσουν. Γρήγορα και αυτοί συνειδητοποιούν το μάταιο του αγώνα και καταφεύγουν στα βουνά μαζί με τους υπόλοιπους κατοίκους του νησιού. Για άλλη μια φορά οι τούρκοι δεν πολεμούν, αλλά χρησιμοποιούν δόλο. Για άλλη μια φορά παρουσιάζεται ένας «Εφιάλτης». Αυτή τη φορά ο προδότης ονομάζεται Κυριάκος. (σ.σ. Φυσικά είναι απλή συνωνυμία, δεν είναι ούτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ούτε ο Κυριάκος Βελόπουλος, αυτών η δράση ξεκινάει σχεδόν 200 χρόνια αργότερα). Ο Κυριάκος λοιπόν πηγαίνει στα μέρη που κρύβονταν οι συντοπίτες του και τους πείθει, ότι οι τούρκοι δεν θα τους πειράξουν. Πιθανόν να χρησιμοποίησε τις φράσεις: «Οι τούρκοι είναι φίλοι μας. Οι τούρκοι είναι καλοί άνθρωποι». 700 άνδρες πείστηκαν από τα λόγια του και παρουσιάσθηκαν στους τούρκους. Οι τούρκοι τους δολοφόνησαν όλους σε ένα ρυάκι στην τοποθεσία «Εφκάς» [σ.σ. Κοντά στο κάστρο της πρωτεύουσας, της Χώρας. Το ρυάκι αυτό ονομάστηκε Εφκάς (Επτακοσίας) από τον αριθμό των εκεί σφαγιασθέντων Σαμοθρακών.]
Η δίψα των βαρβάρων για αίμα αθώων, δεν κορέστηκε. Η φρίκη και ο Θάνατος απλώνονται σε ολόκληρο το νησί. Δανείζομαι σχετικά αποσπάσματα από το βιβλίο του Pouqueville «Ιστορία της Αναγεννήσεως της Ελλάδος»: Οι γυναίκες και τα παιδιά παραδίδονται στην ασέλγεια των τούρκων, και στη συνέχεια αλυσοδένονται. Σφάζουν σχεδόν όλους τους άνδρες και τ’ αγόρια. Ελάχιστους κρατούν ζωντανούς, για να τους κρεμάσουν στα κατάρτια των πλοίων, όταν αυτά θα γυρίζουν στην Κωνσταντινούπολη. Αλυσοδεμένες φέρνουν ολόκληρες αθώες οικογένειες στα πλοία και τις στοιβάζουν μαζί με σωρούς κεφαλιών προορισμένων να κοσμήσουν την πύλη του ανακτόρου του Σουλτάνου. Αργότερα θα πουληθούν στα παζάρια της Κωνσταντινουπόλεως και της Σμύρνης Ένα μήνα βαστάει το κακό. Οι Τούρκοι γυρεύουν παντού ανθρώπους. Μπαίνουν στα σπίτια και τα ρημάζουν. Όσους βρίσκουν τους σκοτώνουν επιτόπου. Κυνηγούν τους νησιώτες στα βουνά και στις σπηλιές για να τους ξεπαστρέψουν όλους και να τους κλέψουν τις γυναίκες. Στις εκκλησίες, τυφλώνουν τους Αγίους, αρπάζουν ότι πολύτιμο έχουν, συντρίβουν την Αγία Τράπεζα (σ.σ. Αδιάψευστος μάρτυρας της βαρβαρότητας των τούρκων είναι ένα Ευαγγέλιο τρυπημένο με λόγχη που εκτίθεται στο Εθνολογικό Μουσείο). Και σε αυτό το άγριο κυνηγητό, τον δρόμο τους δείχνει πάντα ο Κυριάκος. Στο τέλος θανατώνουν και τον Κυριάκο, λέγοντας πως: «Δεν μπορεί να είναι καλός, από την στιγμή που προδίδει τους συντοπίτες του». Σφαγιάστηκαν περίπου 1.500 με 2.000 Έλληνες και άλλοι τόσοι αιχμαλωτίστηκαν Από τη σφαγή γλίτωσαν μόνο 33 οικογένειες περίπου 400 άνθρωποι, κρυμμένοι στα βουνά (περίπου 100) ή διέφυγαν (περίπου 300). Ο Pouqueville, διηγείται χαρακτηριστικά και τη θαρραλέα πράξη της Κωνσταντίας, η οποία, όταν είδε τον άνδρα της Θεόφιλο νεκρό στα πόδια της και ενώ απάγονταν για να πουληθεί, αυτοκτόνησε με το μαχαίρι του τούρκου φύλακά της προτιμώντας το θάνατο από τη σκλαβιά. Η μαρτυρία του Lacroix είναι πιο λιτή. Σε ελάχιστες λέξεις περιγράφει το μέγεθος της βαρβαρότητας: «Οι Τούρκοι κατερήμωσαν ασπλάχνως την νήσον ταύτην εν τω υπέρ ανεξαρτησίας αγώνι…». Μόνο μετά από εξαετή ερήμωση άρχισαν οι ελάχιστοι διασωθέντες να επανέρχονται στο νησί. Αλλά το νησί ήταν ακόμα κάτω από τον βάρβαρο δυνάστη. Οι βίαιοι εξισλαμισμοί συνεχίστηκαν, όπως στην περίπτωση θανάτωσης πέντε Σαμοθρακιωτών, που επέστρεψαν στο νησί το 1837, επειδή έμειναν πιστοί στη Χριστιανική θρησκεία. (σ.σ. Τα λείψανά τους φυλάσσονται στην Εκκλησία της Παναγίας στη Σαμοθράκη). Οι περισσότεροι από τους σημερινούς κατοίκους της Σαμοθράκης είναι επυλίδες.
Το ελλαδικό ανάλγητο Κράτος καταδίκασε σε λήθη και το ολοκαύτωμα της Σαμοθράκης. Η θυσία των κατοίκων της δεν διδάσκεται σε καμία εκπαιδευτική βαθμίδα και μόλις το 1980 αναγνωρίστηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Κι όμως, η σφαγή της Σαμοθράκης μαζί με αυτές της Χίου και των Ψαρών φούσκωσε το κύμα φιλελληνισμού των άλλων Ευρωπαϊκών λαών, που “έσυραν” τις ανθελληνικές κυβερνήσεις τους στην αλλαγή της στάσης τους απέναντι στην Ελληνική Επανάσταση. Φυσικά αν δεν υπήρχε αυτή η «δολερή διχόνοια» σίγουρα δεν θα είχαμε ανάγκη τους ξένους και θα είχαμε ιδρύσει ένα πραγματικά ανεξάρτητο Κράτος και όχι ένα θλιβερό αναιμικό «προτεκτοράτο». Ίσως να είχαμε από τότε αγγίξει το όνειρο. Ίσως η «Μεγάλη Ιδέα» να είχε γίνει πραγματικότητα. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο τεράστιο θέμα, που εκφεύγει της σημερινής θλιβερής Επετείου.
Σήμερα ας συνειδητοποιήσουμε τα τραγικά αποτελέσματα της ευκολοπιστίας και της συνδιαλλαγής των δύστυχων Σαμοθρακών με τους τούρκους. Ας κάνουμε μία προβολή στο παρόν, για να διαπιστώσουμε ότι η δουλική πολιτική ανοχής και υποχωρήσεων απέναντι στις εξωπραγματικές αξιώσεις και προκλήσεις του σουλτάνου, μόνο ολέθρια αποτελέσματα μπορεί να έχει. Σήμερα ας στρέψουμε με ευλάβεια τη σκέψη στα τραγικά θύματα αυτού του φοβερού ολοκαυτώματος. Όμως εμείς είμαστε Έλληνες. Δεν έχουμε «Τείχος των Δακρύων». Άλλωστε για να τιμήσουμε τους τόσους Ήρωες προγόνους μας, που θυσιάσθηκαν για την Ελευθερία, θα χρειαζόμασταν όχι ένα «τείχος», αλλά ολόκληρες καστροπολιτείες. Δεν οδυρόμαστε για τους Ήρωες μας, αλλά τους τιμούμε με τη στάση, με τη συμπεριφορά, με τους πάντα ειρηνικούς και δίκαιους αγώνες μας. Με την θέληση, να τους μιμηθούμε, έστω και κατ’ ελάχιστο.
Δεν είναι δυνατόν αυτό το Έθνος, που δοξάσθηκε σε Θερμοπύλες και Σαλαμίνες, που έκτισε Παρθενώνες, που δημιούργησε κοσμοκρατορίες, που γέννησε τόσους Πολιτισμούς και Ήρωες να κυβερνάται από δουλικές, ανίκανες, εθνοπροδοτικές κυβερνήσεις. Οπωσδήποτε αξίζουμε κάτι καλύτερο. Τουλάχιστον ας κάνουμε το πρώτο βήμα για την αποτροπή της δολοφονίας τους μέλλοντος των παιδιών μας. Ας στηρίξουμε το Εθνικό Κόμμα ΕΛΛΗΝΕΣ. Ας βοηθήσουμε να ακουστεί και πάλι η φωνή της ψυχής μας, η φωνή του Ηλία Κασιδιάρη στη βουλή. Είναι σίγουρο ότι αυτή τη φορά θα χειροκροτείται από ένα πλήθος Ελληνόψυχων βουλευτών. Είναι σίγουρο ότι έτσι η Ελλάδα θα βαδίζει πλέον σε ένα Μέλλον Ευημερίας, Ασφάλειας, Υπερηφάνειας και Εθνικής Ανεξαρτησίας.
