Αγγίξαμε το όνειρο του Ελληνισμού:
Το ηρωϊκό Θ/Κ ″ΑΒΕΡΩΦ″ ναυλοχεί στην Κωνσταντινούπολη και οι καπνοί από τα φουγάρα του χαϊδεύουν τους τρούλους της ΑγιαΣοφιάς
Ήταν 3 Δεκεμβρίου 1912, που έλαβε χώρα η πρώτη από τις δύο κορυφαίες ναυμαχίες του Α’ Βαλκανικού Πολέμου, κατά τις οποίες το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό κατατρόπωσε τον Οθωμανικό Στόλο και τον οδήγησε ντροπιασμένο σε εγκλεισμό εντός των στενών των Δαρδανελίων. Βρισκόμαστε στην ένδοξη περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων, του επικού αυτού ξυπνήματος του Έθνους μας. Τότε που ο Ελληνικός στρατός ολιγάριθμος, αλλά όπως πάντα εμπνεόμενος από τα υψηλά ιδανικά της φυλής μας, με υψηλό φρόνημα, με δύναμη, με πεποίθηση για τη νίκη, με άξια Ηγεσία, έχοντας το δίκιο με το μέρος του, αφού ήξερε ότι αγωνιζόταν για την απελευθέρωση των σκλάβων αδελφών του, πετά από την μία νίκη στην άλλη.
Σε αυτήν την πανεθνική προσπάθεια βροντερό «παρών» δίνουν οι απόγονοι των Σαλαμινομάχων, τα εγγόνια του Κανάρη, σε ένα χώρο που είναι ασυναγώνιστοι, στην πολυαγαπημένη τους θάλασσα. Η Ελληνική σημαία ανεμίζει περήφανη στο Ελληνικό Αιγαίο, πάνω στα πολεμικά μας πλοία, που και μόνο τα ονόματά τους (Κανάρης, Σφακτηρία, Σπέτσαι, Ύδρα κλπ) τρομοκρατούσαν τους Τούρκους, όπως φαίνεται και από τα λόγια ανώτατου Τούρκου Αξιωματικού σε εφημερίδα της εποχής (Φεβ. 1913): «… ό, τι και να λεχθεί, ο πιο σκληρός μας αντίπαλος στον πόλεμο αυτό δεν είναι η Βουλγαρία. Είναι η Ελλάδα, … της οποίας ο στόλος μας αφαίρεσε τα νησιά του Αιγαίου και κυρίως εμπόδισε την δια θαλάσσης μεταφορά από την Μ. Ασία στην Τσατάλτζα 250.000 ανδρών…. Αυτός ο Ελληνικός στόλος, τι αποφασιστικό ρόλο έπαιξε στον πόλεμο! Χωρίς αυτόν θα ήμασταν προ πολλού στην Σόφια. … ».
Από την έναρξη των Βαλκανικών πολέμων (5 Οκτ 1912) ο Ελληνικός στόλος υπό την διοίκηση του ναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη και ναυαρχίδα το ″Αβέρωφ″, τον άξιο διάδοχο των τριήρεων, κράτησε επιθετική στάση απελευθερώνοντας με αγήματα ένα - ένα τα νησιά του Αιγαίου. Αρχικά απελευθέρωσε τη Λήμνο και εγκατέστησε στον όρμο του Μούδρου το προκεχωρημένο αγκυροβόλιο του Στόλου. Ακολούθησε η απελευθέρωση του Αγίου Όρους, των νησιών του βορείου και ανατολικού Αιγαίου (Θάσος, Σαμοθράκη, Ίμβρος, Τένεδος, Άγιος Ευστράτιος, Μυτιλήνη, Χίος). Όλο αυτό το διάστημα ο Οθωμανικός στόλος παρέμενε προστατευμένος στα στενά των Δαρδανελίων, χωρίς να επιχειρήσει έξοδο στο Αιγαίο. Μάλιστα ο Ναύαρχος Κουντουριώτης, μετά την απελευθέρωση της Τενέδου (24 Οκτ 1912), έστειλε τηλεγράφημα στον Οθωμανό αρχηγό του στόλου με το μήνυμα «Καταλάβαμε Τένεδον. Αναμένουμε έξοδο του στόλου σας. Αν επιθυμείτε, γαιάνθρακα προτίθεμαι να σας εφοδιάσω».
Με ″βαριά καρδιά″ λοιπόν οι Τούρκοι, μάλλον σύρονται στην Ναυμαχία της 3ης
Δεκ 1912, την αποκαλούμενη και Ναυμαχία της ″Έλλης″. Ο Ελληνικός στόλος αποτελείται από: το θωρακισμένο καταδρομικό ″Αβέρωφ″, 3 παλαιά παράκτια θωρηκτά και 4 Αντιτορπιλικά-Ανιχνευτικά. Ο Τουρκικός στόλος αποτελείται από: 4 θωρηκτά, ένα καταδρομικό και 5 αντιτορπιλικά. Είναι λοιπόν μάλλον ισοδύναμοι, όσον αφορά μόνο τα πολεμικά μέσα, όσον αφορά όμως τις ικανότητες, τη ναυτοσύνη και το φρόνημα, η κατάληξη της ναυμαχίας είναι η περίτρανη απόδειξη της συντριπτικής υπεροχής των Ελλήνων.
Στις 8 η ώρα το πρωί, με καλό καιρό και ήσυχη θάλασσα, άρχισε η έξοδος του Οθωμανικού στόλου από τα Στενά. Οι καπνοί του εξερχόμενου από τα Δαρδανέλια Τουρκικού στόλου φαίνονταν καθαρά. Τα ελληνικά ελαφρά σκάφη που περιπολούσαν στην περιοχή έστειλαν μήνυμα στην ναυαρχίδα ειδοποιώντας την για την έξοδο. Η αναφορά «ΕΧ ΕΧ ΕΧ» (εχθρός εν όψει) διέτρεξε όλα τα ελληνικά πλοία. Ο ελληνικός στόλος με επικεφαλής την ναυαρχίδα ″Αβέρωφ″, ακολουθούμενη από τα θωρηκτά και από πίσω τα αντιτορπιλλικά, έσπευσε να συναντήσει τον αντίπαλο στόλο. Τα τέσσερα τουρκικά θωρηκτά με την έξοδό τους έστριψαν δεξιά παραπλέοντας το ακρωτήριο της Έλλης (επειδή δεν ήθελαν να απομακρυνθούν από τα φρούρια της ακτής), ενώ τα ελληνικά στράφηκαν προς συνάντησή τους. Οι δύο στόλοι ήρθαν αντιμέτωποι στις 09:00 σε διάταξη μάχης και απόσταση 17 χλμ.
Σε αυτό το σημείο ο ναύαρχος Κουντουριώτης σήμανε πολεμική έγερση και εξέπεμψε το παρακάτω ιστορικό σήμα προς τον στόλο: «Με την δύναμιν του Θεού, τας ευχάς του Βασιλέως και εν ονόματι του Δικαίου, πλέω μεθ' ορμής ακαθέκτου και με την πεποίθησιν της νίκης εναντίον του εχθρού του Γένους». Ώρα 09:05 υψώνεται στον ″Αβέρωφ″, το προειδοποιητικό σήμα «αρχίσατε πυρ συγχρόνως μετά του Ναυάρχου». Στις 09:22 ο Οθωμανικός στόλος άνοιξε πρώτος πυρ από απόσταση 12.500 μ., ενώ ο Ελληνικός περίμενε 3 λεπτά ανοίγοντας πυρ στις 09:25 από απόσταση 12.000 μ. Τα τουρκικά θωρηκτά έβαλλαν κυρίως εναντίον του ″Αβέρωφ″ με ταχύ πυρ αλλά χωρίς επιτυχία. Στις 09:35 με την απόσταση των δύο στόλων στα 9.500 μ. ο Κουντουριώτης αποδέσμευσε τον στόλο από τις κινήσεις της ναυαρχίδας του υψώνοντας την σημαία «Ζ» (κινούμαι ανεξάρτητα), και εκμεταλλευόμενος την μεγαλύτερη ταχύτητα του ″Αβέρωφ″ όρμησε ακάθεκτος με ταχύτητα 21 κόμβων, διαγράφοντας τόξο μπροστά από την γραμμή του τουρκικού στόλου με σκοπό να υπερφαλαγγίσει τα τουρκικά θωρηκτά και να τα βάλει μεταξύ των πυρών του ″Αβέρωφ″ και των υπολοίπων ελληνικών θωρηκτών.
Αυτός ο ελιγμός λέγεται «Ταύ». Δηλαδή τα πλοία του Ελληνικού στόλου βρέθηκαν κάθετα προς τα πλοία του Τουρκικού, που έπλεαν σχεδόν σε φάλαγγγα. Έτσι τα Ελληνικά πλοία είχαν τη δυνατότητα να βάλουν με το σύνολο των πυροβόλων τους, ενώ τα από Τουρκικά μόνο το προπορευόμενο και μάλιστα μόνο με τα πρωραία πυροβόλα. Καθώς τα λοιπά Ελληνικά θωρηκτά είχαν πολύ μικρή η ταχύτητα (14 κόμβοι), το ″Αβέρωφ″ υπερφαλάγγισε τον εχθρό μόνο του και ανάμεσα σε πυκνά πυρά του Τουρκικού στόλου και των απέναντι φρουρίων έφτασε σε απόσταση 2.850 μ. από τον αντίπαλο.
Οι Οθωμανοί όταν κατάλαβαν ότι ο ελιγμός θα εκτελούνταν με απόλυτη επιτυχία, έκαναν διαδοχική στροφή 180ο και μπήκαν με φοβερή αταξία ξανά στα Στενά, κάτω από την κάλυψη των επάκτιων πυροβόλων των φρουρίων Σεντούλμπαχιρ και Κουμκαλέ. Όλα τελείωσαν για τους Τούρκους. Για άλλη μια φορά η Ελληνική Σημαία κυματίζει αγέρωχα πάνω στα νικηφόρα Ελληνικά πολεμικά, που σκίζουν περήφανα τα καταγάλανα νερά του Ελληνικού Αιγαίου.
Για τον ηρωισμό των Ελλήνων μιλούν οι εχθροί μας. Ο Τούρκος Ναύαρχος στην απολογία του στο στρατοδικείο που προσήχθη, λόγω της διπλής ήττας, είπε: «…Νομίζω ότι ο καθένας θα υποχωρούσε μπροστά σε ένα πλοίο (το ″Αβέρωφ″), που πλέει με όλη τη δύναμη των μηχανών του εναντίον σου και με τον Καπετάνιο του (τον Κουντουριώτη) να βρίσκεται ακίνητος στην «κόντρα» γέφυρα (την πιο υψηλή και πλέον απροστάτευτη) …».
Στις 5 Ιανουαρίου 1913 νέα πανωλεθρία της Τουρκικής Αρμάδας και μεγάλος θρίαμβος του Ελληνικού Στόλου. Ο τουρκικός στόλος ζητά για άλλη μια φορά έντρομος προστασία από τα παράκτια πυροβολεία και βρίσκει καταφύγιο στα στενά των Δαρδανελλίων. Δεν θα αποτολμήσει να βγει ξανά στο Αιγαίο, που γίνεται έτσι μια Ελληνική λίμνη, όπως και πρέπει να παραμείνει.
Άλλωστε είναι ιστορική επιταγή το Αιγαίο να είναι μόνο Ελληνικό. Ακόμα και η λέξη ″Αιγαίο″ είναι καθαρά Ελληνική, τόσο σύμφωνα με τη μυθολογία, (από τον Αιγέα, βασιλιά της Αθήνας και πατέρα του Θησέα), όσο και ετυμολογικά. Η λέξη ″Αιγαίο″ είναι, παράγωγο του ομηρικού ρήματος αΐσσω (πηδώ, κινούμαι ορμητικά). Οι ερμηνείες που δίδονται στο ρήμα αϊσσω ταιριάζουν απολύτως τόσο στα χαρακτηριστικά της αίγας (αιξ –αιγός), όσο και στα χαρακτηριστικά του Αιγαίου, καθώς οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να αποκαλούν «αίγες» τα κύματα γενικότερα (εξ ου και η λέξη ″Αιγι-αλός″) και τα κύματα του Αιγαίου ειδικότερα, προφανώς επειδή κι αυτά αναπηδούν ψηλά όπως οι κατσίκες, όταν η θάλασσα είναι αγριεμένη και φουρτουνιασμένη.
Παρενθετικά αναφέρω και μια σημαντική παρατήρηση: Οποιοσδήποτε (όπως ο Ηλίας Κασιδιάρης) ακόμα και οτιδήποτε είναι ή κάνει καλό στην Ελλάδα και στον Ελληνισμό, αμέσως γίνεται ″κάρφος στα μάτια″ των κομμουνιστών. Λίγα χρόνια αργότερα ένα πολύ γνωστό τραγούδι των κομμουνιστών, μεταξύ άλλων έλεγε: «…Τι το θέλουν το Αβέρωφ; τι το θέλουν το Κιλκίς (σ.σ. άλλο θωρηκτό); Να τα κάνουμε τρακτέρια να οργώνουμε τη γης…». Φυσικά τα ″τρακτέρια″, δεν έσωσαν στη μαμά Ε.Σ.Σ.Δ. από το λιμό του 1932 (Γολoντομόρ), τους Ουκρανούς, που θρήνησαν περίπου 10.000.000 νεκρούς. Αλλά και οι ″φίλοι″ μας και σύμμαχοι δεν διστάζουν να κάνουν κακό στην Ελλάδα, αν αυτό εξυπηρετεί τα δικά τους γεωπολιτικά συμφέροντα. Έτσι και οι Άγγλοι τον Απρίλιο του ’41, έδωσαν εντολή να βυθιστεί το ″Αβέρωφ″ στην είσοδο του λιμανιού του Πειραιά και σώθηκε χάρις στην ″ευλογημένη ανταρσία″ του πληρώματός του, που μη υπακούοντας στις διαταγές έπλευσαν στην Αλεξάνδρεια, για να συμβάλει, αν και γέρικο πια στη νίκη των συμμάχων. Θέλετε λοιπόν να διαλυθεί, να βυθισθεί το θρυλικό ″Αβέρωφ″. Να σβηστεί η ιστορική μνήμη του Έθνους μας για να μας μετατρέψετε από υπερήφανο λαό σε πληθυσμό υποτακτικών κολλήγων και χαχόλων ψηφοφόρων, ώστε να μπορείτε να απομυζάτε όλα μα τα ″πλούτη″, από τον ήλιο και την θάλασσα, μέχρι τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο.
Επανερχόμενοι στο θέμα μας, θα αναφερθούμε στους ″κούφιους″ λεονταρισμούς του ″σουλτάνου″, περί ″γαλάζιας πατρίδας″, που μόνο οι εντολοδόχοι πολιτικάντηδες, μπορεί να τους λαμβάνουν υπ’ όψιν. Για μας τους Έλληνες Εθνικιστές, όχι μόνο το Αιγαίο αλλά και ένα μεγάλο τμήμα της Μεσογείου, ανήκει στο Ελληνικό Έθνος, που δυστυχώς ακόμη μοιράζεται σε δύο κράτη (Ελλάδα – Κύπρος).
Ο Σωκράτης έλεγε ότι εμείς οι Έλληνες μοιάζουμε σαν βάτραχοι που καθόμαστε γύρω από τη λίμνη της Μεσογείου. Και ήταν μία επιτυχημένη και αληθείς παρομοίωση αφού οι εκατοντάδες Ελληνικές αποικίες – πόλεις εκτείνονταν από τις Ηράκλειες Στήλες (Γιβραλτάρ) με την πόλη ″Μαινάκη″, μέχρι πέρα από τις ακτές της Αττάλειας, με την πόλη ″Μερσίνη″. Μάλιστα τον καιρό της πραγματικής ″Δημοκρατίας″ (αυτής του Περικλή), την Μεσόγειο την αποκαλούσαν ″η καθ’ ημάς θάλασσα″ (η θάλασσά μας), απ’ όπου το πήραν μετά και οι Ρωμαίοι (Λατίνοι) και την ονόμασαν ″Mare Nostrum″.
Αν η μικρή και υπό πτώχευση (είχε προηγηθεί το «Δυστυχώς κύριοι, επτωχεύσαμεν», του Χαρίλαου Τρικούπη) Ελλάδα του 1912, νίκησε μια Οθωμανική αυτοκρατορία και έκανε το Αιγαίο Ελληνική λίμνη, μόνο με τρομοκρατημένους τους Έλληνες, μπορούν να απεργάζονται ″Χάγες″ και ″Καζάν – Καζάν″ οι εθνομηδενιστές.
Τίποτα σήμερα δεν γίνεται τυχαία. Με μια δίκη – παρωδία φυλακίζουν άδικα τον πάντα ελευθερόψυχο επικεφαλής μας. Για να καταφέρουν να σκεπάσουν με το μαύρο πέπλο της πολυπολιτισμικότητας τον υπέρλαμπρο Ελληνικό πολιτισμό πρέπει πρώτα να καταπνίξουν τον, μέχρι πρότινος, υπερήφανο λαό που κατοικεί την ευλογημένη από τον Θεό αυτή χώρα.
Εσχάτως η «πανδημία» (όπως την αποκαλούν) έδωσε στους σύγχρονους γκεμπελίσκους ένα φοβερό όπλο: Τον φόβο: Μην συναναστρέφεστε με φίλους, μη χορεύετε, μη ταξιδεύετε, μη… ζείτε σαν άνθρωποι αλλά σαν ζώα, που ενδιαφέρονται μόνο για την επιβίωσή τους. Επέλεξαν συντονισμένα σε παγκόσμιο επίπεδο, να αναγάγουν την μάσκα ως απαραίτητο στοιχείο του μεταλλαχθέντος πολιτισμού μας. Από εκεί που “εχθροί της δημοκρατίας” ήταν όσοι εγκληματούσαν φορώντας κουκούλα, τώρα ως “εχθροί της δυστοπικής κοινωνίας” μας θεωρούνται προφανώς όσοι δεν φορούν μάσκα, αφού “συμβάλλουν στην εξάπλωση του κορωνοϊού”. Φαίνεται ότι ο φιλελευθερισμός επανέρχεται στο λίκνο του: την Γαλλική επανάσταση και την περίοδο ″Βασιλείας του Τρόμου″ (1793 – 1794) που την ακολούθησε, με μόνη διαφορά ότι τώρα την ″Επιτροπή Κοινής Σωτηρίας″ την ονομάζουν ″Κυβέρνηση″ και ″Δημοκρατικό τόξο″.
Η Ελληνική συνείδηση παραμένει ακόμα δυνατή παρά την προπαγάνδα και τρομοκρατία που έχουν εξαπολύσει δεκαετίες τώρα τα αργυρώνητα ΜΜΕ. Για άλλη μια φορά οι οσφυοκάμπτες ανθέλληνες που μας κυβερνούν και τα αφεντικά τους βρίσκονται απέναντι από το αίσθημα και τα συμφέροντα των Ελλήνων. Οι καλοταϊσμένοι προπαγανδιστές προσπαθούν να περάσουν σε δεύτερο πλάνο όλα τα σοβαρά προβλήματα που μας ταλανίζουν, όπως: η λαθρομετανάστευση, το δημογραφικό, το ξεπούλημα όσο-όσο των πάντων στην Ελλάδα μας (ενεργειακό πλούτο, αεροδρόμια, λιμάνια, υποδομές, ξενοδοχεία κλπ) και την δουλικότητα απέναντι στον Σουλτάνο, με αποκορύφωμα την μετατροπή του αιώνιου συμβόλου του Ελληνισμού, της Αγίας Σοφίας σε τζαμί και το ξεπούλημα της Αμμοχώστου.
Εμείς οι Έλληνες γνωρίζουμε καλά το πόσο γλυκιά είναι η ζωή και το πραγματικό νόημα της ευδαιμονίας για να τα ανταλλάξουμε «άκαπνα» με τις χειροπέδες της σκλαβιάς, καταλαβαίνουμε απόλυτα πως τώρα έχουμε ένα ραντεβού με το πεπρωμένο μας και την ιστορία.
Ναι, εμείς οι Έλληνες θα είμαστε οι νικητές αρκεί να πετάξουμε από πάνω μας, το πούσι των τόσων ετών προπαγάνδας και εμφανισθεί ο πατριωτισμός μας και το υψηλό μας φρόνημα. Είμαι σίγουρη πως το Ελληνικό DNA θα ενεργοποιηθεί εν τέλει. Οι «Έλληνες για την Πατρίδα» είμαστε εδώ! Ο άδικα φυλακισμένος επικεφαλής μας κρατάει στιβαρά και με σύνεση το τιμόνι. Μαζί θα ανακαλύψουμε πάλι τα χαμένα ιδανικά και αξίες μας. Θα ανυψώσουμε το καταρρακωμένο φρόνημα. Θα φέρουμε πάλι το χαμόγελο στα χείλη μας. Οι «Έλληνες για την Πατρίδα» θα κάνουμε την Ελλάδα μας πάλι Ελληνική.
Η ΦΛΟΓΑ ΤΟΥ ΤΑΙΝΑΡΟΥ
