Είμαστε άραγε πραγματικά ελεύθεροι; Έχετε αναρωτηθεί ποτέ; Τα τελευταία 3 χρόνια, με την έλευση της... πανδημίας στην παγκόσμια κοινότητα και τα όσα επακολούθησαν, ξεδιπλώθηκε όλο το σχέδιο της άρχουσας τάξης για το τι θα επακολουθήσει στο μέλλον. Όχι μόνον αυτό, αλλά προετοιμάζουν και την κοινή γνώμη, είτε με συγγραφή βιβλίων (βλέπε Κ. Σβαμπ) είτε με τον βομβαρδισμό στρεβλών μηνυμάτων από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ. Αυτό που για την ανθρωπότητα φάνταζε μακρινό, πλέον είναι τόσο κοντά που μπορεί να αγγίξει τις ζωές όλων μας. Ένα μέλλον δυστοπικό, με την τεχνολογία να παίζει πρωταρχικό ρόλο σε κάθε πτυχή της ανθρώπινης ύπαρξης. Πιστοποιητικά παντού, διχασμός, QR Codes, Lockdowns και αυστηρές ποινές στους παραβατικούς πολίτες. Αν σας θυμίζει κάτι αυτό, δεν θα έχετε άδικο.
Μπροστά σε αυτήν την ισοπεδωτική λαίλαπα της Κυβέρνησης και των ΜΜΕ, ένα 30% του Ελληνικού Λαού δεν μάσησε. Δεν ενέδωσε στις προσταγές και στα πρόστιμα, αλλά κράτησε ψηλά την σημαία της Αντίστασης ακυρώνοντας επί του πρακτέου τα σχέδια ολοκληρωτικού ελέγχου που ετοιμάζανε. Απόδειξη αυτού οι υποκλοπές που βγήκαν λίγο αργότερα στην επιφάνεια. Ένα κράτος που παρακολουθεί του πολίτες του, πολιτικούς και δημοσιογράφους. Ένας μεγάλος αδελφός που στο μέλλον θα παρεμβαίνει στις ζωές όλων μας. Δημιουργούν τεχνητές κρίσεις και στην συνέχεια μας προσφέρουν τις "λύσεις".
Ας πάρουμε για παράδειγμα την κρίση χρέους του 2010 που η χώρα μας μπήκε στα μνημόνια. Μετά από 12 χρόνια τι άλλαξε σε επίπεδο οικονομίας; Αυξήθηκαν οι μισθοί ή οι συντάξεις; Το δημόσιο χρέος μειώθηκε; Που πήγαν όλες οι θυσίες του Ελληνικού λαού που μας παραμύθιαζαν ολημερίς και ολονυκτίς τα κανάλια;
Aνακτίσαμε ποτέ την λαϊκή μας κυριαρχία και την εθνική μας υπερηφάνεια; Όλοι ενθυμούμαστε ότι τα νομοσχέδια έρχονταν στην Βουλή στα αγγλικά και πριν ψηφιστούν από το εγχώριο πολιτικό σύστημα, απλά μεταφράζονταν στα Ελληνικά. Πολλοί μάλιστα από τους Βο(υ)λευτές δεν τα διάβαζαν καν. Άλλωστε -έλεγαν- αυτό ήταν το συμφέρον της χώρας, ήταν πολλοί περήφανοι όπως δήλωσε προσφάτως και ο Άδωνις Γεωργιάδης που συμμετείχε σε αυτήν την φαρσοκωμωδία. Μια παράσταση όμως, που στοίχησε τις ζωές πολλών συμπατριωτών μας, που είτε αυτοκτόνησαν από τα χρέη, είτε έκλεισαν τις επιχειρήσεις τους και μετανάστευσαν στο εξωτερικό.
Μετά ήρθε η Αριστερά του ηθικού πλεονεκτήματος και της προόδου, η οποία αφού έκλεισε τις τράπεζες, ισοπεδώνοντας ότι είχε απομείνει από την παραπέουσα ελληνική οικονομία, στην συνέχεια πρόδωσε την Μακεδονία με την επαίσχυντη συμφωνία των Πρεσπών και άνοιξε την πόρτα της εισόδου σε χιλιάδες εκατοντάδες λαθρομετανάστες αλλοιώνοντας την εθνολογική σύσταση του πληθυσμού της χώρας και εκτοξεύοντας την εγκληματικότητα στα ύψη.
Έπειτα, επανήλθε η Νέα Δημοκρατία. Η οποία ξέχασε τα μνημόνια και επένδυσε στα συλλαλητήρια για την Μακεδονία. Να φύγει η Αριστερά, έλεγαν. Μετά από σχεδόν τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης όχι μόνο δεν έφυγε η αριστερά, αλλά η στροφή που έχει κάνει αυτό το πολυσυλλεκτικό μόρφωμα έχει πάρει επικίνδυνη ροπή προς την καταστροφή. Όχι φυσικά του ιδίου όπως θα ευχόντουσαν όλοι, αλλά της πατρίδας.
Είδαμε τραγικά πράγματα να συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια, ανθρώπους να πεθαίνουν σε ράντζα, υγειονομικούς σε αναστολή, δάση να καίγονται, πολιτικές φτωχοποίησης και επιδομάτων. Είδαμε διχασμό, υποχρεωτικότητες, ακρίβεια, ειρωνεία. Είδαμε ανθρώπους να βιοπορίζονται με 400 ευρώ και υπουργούς της Κυβέρνησης να κάνουν ζωάρα σε σαλέ και ακριβά εστιατόρια. Σε όλα αυτά, το Εθνικό Κόμμα ΕΛΛΗΝΕΣ είναι κάθετα αντίθετο και αγωνίζεται για μια άλλη Ελλάδα. Την Ελλάδα της ευμάρειας, της δικαιοσύνης, της προκοπής και της εξέλιξης. Για την εξάλειψη της φτώχειας, την οριστική πάταξη της λαθρομετανάστευσης και της εγκληματικότητας. Την πολιτική κάθαρση.
Ιδίως για την τελευταία και τον ασταμάτητο αγώνα του, ο ιδρυτής του κόμματός μας και παράδειγμα για όλους μας, Ηλίας Κασιδιάρης, πλήρωσε με την Ελευθερία του. Κλείνοντας, θα ήθελα να παραθέσω τα λόγια του μεγάλου Εθνικού Κυβερνήτη, Ιωάννη Καποδίστρια (ο οποίος και αυτός -μεταξύ άλλων- είχε την τύχη όλων των μεγάλων αγωνιστών του Έθνους):
«Εφ’ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν.»
Πόσοι από τους σημερινούς πολιτικούς, θα έκαναν το ίδιο;
Χάρισε ένα καλύτερο μέλλον στα παιδιά σου, αγωνίσου και εσύ μαζί μας για την Ελλάδα και την Ελευθερία!
Γιώργος Μανούσος
Μηχανικός Πληροφορικής Τ.Ε
Τομεάρχης Έρευνας και Τεχνολογίας
