Οι τελευταίες κινήσεις των ΗΠΑ, δείχνουν επίσπευση συνολικών «διευθετήσεων» σε όλη την διαδρομή από την Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο μέχρι την Θράκη (με επίκεντρο την Αλεξανδρούπολη). Προωθούνται συνεκμεταλλεύσεις των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων και η εξασφάλιση της αδιατάρακτης διόδευσης αγωγών, δρόμων και δικτύων μεταφοράς όλων των ειδών ενέργειας. Με βάση την θέση και τις απαιτήσεις της Τουρκίας από την μια και την «δομική» θέση υποτέλειας της «ελληνικής» κυβέρνησης από την άλλη, τα παραπάνω μεταφράζονται σε επίσπευση «διαλόγου» και «συνεννόησης» για την προώθηση της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Αιγαίου και την συνδιοίκησή του. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη (τόσο ο ίδιος ο πρωθυπουργός όσο και ο - σε ξεχωριστό μήκος κύματος κινούμενος ΥΠΕΞ - «δελφίνος» Δένδιας) δείχνει στοίχιση σε μια τέτοια πορεία.
Αποκαλυπτικά είναι τα όσα διαρρέουν, και δεν διαψεύδονται, για το επίπεδο συγκλίσεων στον διάλογο ανάμεσα στην διπλωματική σύμβουλο του Μητσοτάκη Άννα-Μαρία Μπούρα και τον σύμβουλο του Ερντογάν Ιμπραήμ Καλίν, καθώς και οι πρόσφατες δηλώσεις του τελευταίου σχετικά με την πεποίθησή του ότι μπορούν να υπάρξουν διευθετήσεις μέσω «διμερούς διαπραγμάτευσης». Αλλά κυρίως τα όσα προωθούνται με προπέτασμα το «εντυπωσιακά βελτιούμενο» κλίμα προσέγγισης και συνεννόησης ανάμεσα στις δύο χώρες μετά τους σεισμούς στην Τουρκία, κάτι για το οποίο είναι φανερό ότι το σήμα έχει δοθεί από τον αμερικανικό παράγοντα. Τα όσα επίσης αποκαλύπτονται για την σταθερή, από πλευράς Μητσοτάκη, προώθηση των πιεστικών απαιτήσεων των ΗΠΑ για την Κύπρο, είναι απολύτως ενδεικτικά των όσων δρομολογούνται.
Προς το εσωτερικό, οι χειρισμοί του πολιτικού συστήματος είναι πολυεπίπεδοι. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση υποβαθμίζουν συστηματικά τα θέματα αυτά στην εκλογική τους ατζέντα. Την ίδια στιγμή, κεντρικά τους στελέχη (Μπακογιάννη, Φίλης, Κατρούγκαλος κ.α.) προετοιμάζουν το έδαφος για το πόσο «συμφέρουσα» και «φιλειρηνική» θα παρουσιαστεί η «συνεκμετάλλευση» και μια γενική λογική «συνεννόησης» και σιωπηρής αποδοχής μιας φόρμουλας αποστρατιωτικοποίησης.
Τέλος, σε ένα άλλο επίπεδο, είναι ευρύτατη η συναίνεση και το από κοινού χτύπημα των διάχυτων μέσα στην κοινωνία αντισυστημικών διαθέσεων. Το βλέπουμε ξεκάθαρα με την απεγνωσμένη κυβερνητική προσπάθεια απαγόρευσης του Εθνικού Κόμματος ΕΛΛΗΝΕΣ από τις εκλογές της 21ης Μαΐου. Όμως, οι βαθύτερες σκέψεις και τα χρονοδιαγράμματα που κυριαρχούν και καθοδηγούν την επόμενη μέρα των εκλογών αποδίδονται αντιπροσωπευτικά από τα λεγόμενα του «ούλτρα» συστημικού Νίκου Αλιβιζάτου σε πρόσφατο άρθρο του στην “Καθημερινή’’: «Το μεσοδιάστημα που θα μεσολαβήσει έως την πιθανή επάνοδο στην πεπατημένη των μονοκομματικών κυβερνήσεων, μήπως προσφέρεται για να ληφθούν από την κυβέρνηση συνασπισμού που θα σχηματιστεί μετά της 2 Ιουλίου κάποιες αποφάσεις που κανένα από τα δυο μεγάλα κόμματα δεν μπορεί να πάρει μόνο του; Πέρα από τις μείζονες εσωτερικές εκκρεμότητες, μήπως είναι ιδανική περίοδος για έναν φιλόδοξο επανακαθορισμό των ελληνοτουρκικών σχέσεων, για μια “Συμφωνία του Αιγαίου’’ στο δρόμο που χάραξαν ο Ελευθέριος Βενιζέλος και Κεμάλ Ατατούρκ το 1930;». Δια στόματος Αλιβιζάτου, ομολογείται η προσπάθεια δημιουργίας «Πρεσπών του Αιγαίου», με ό,τι βεβαίως μπορεί να συνεπάγεται αυτό για την Εθνική Κυριαρχία της Χώρας.
Γι’ αυτό ο Αλιβιζάτος και οι όμοιοί του έχουν «λυσσάξει» και επιζητούν απεγνωσμένα την απαγόρευση συμμετοχής του Εθνικού Κόμματος ΕΛΛΗΝΕΣ στις εκλογές. Ακριβώς επειδή γνωρίζουν πολύ καλά ότι η δυναμική παρουσία του στην Βουλή θα αποτελέσει την Ισχυρή Εθνική Αντίσταση στις συναινέσεις υποτέλειας που επιχειρούν.
Γιώργος Μάστορας
