Μιλώντας στο υπουργικό συμβούλιο ο Μητσοτάκης, την Πέμπτη 9 Μαρτίου, είχε το θράσος να αναφερθεί στην «σπίθα ενός νέου διχασμού». Ποιος; Ο πρωθυπουργός μιας κυβέρνησης που έχει κάνει το «διαίρει και βασίλευε» βασική στρατηγική επιβολής της αποτυχημένης αντεθνικής πολιτικής του. Από τις ηθικά και νομικά απαράδεκτες καταδίκες πολιτικών του αντιπάλων, με βάση όχι πράξεις και γεγονότα, αλλά ομιλίες, άρθρα και πολιτικές εκδηλώσεις, από το «ψεκασμένοι» εναντίων «ορθολογιστών» και «κοινωνικά υπεύθυνων», στο «εθνολαϊκιστές» εναντίον «αρίστων», από την δημιουργία ανήθικης και παράνομης (ν)τροπολογίας για τον αποκλεισμό κόμματος από το οποίο κινδυνεύει να χάσει ψήφους στις επόμενες εκλογές και τόσα άλλα διχαστικά σχήματα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη (ενισχύοντας την τακτική των προηγούμενων κυβερνήσεων) έχει επιβάλλει μικρές και μεγάλες εμφύλιες καταστάσεις μέσα στην Ελληνική κοινωνία, γιγαντώνοντας υπαρκτούς και δημιουργώντας πλαστούς διαχωρισμούς, για να καταστείλουν κάθε δυνατότητα έκφρασης του Ελληνικού Λαού. Και σε μεγάλο βαθμό το κατάφεραν, παθητικοποιώντας μεγάλο μέρος της κοινωνίας, κερδίζοντας πολιτικό χρόνο για να ξηλώσουν δικαιώματα και να κουρελιάσουν την Ελευθερία και την Αξιοπρέπεια των Ελλήνων.
Σήμερα ο πρωθυπουργός έρχεται να μιλήσει για τον κίνδυνο «ενός νέου διχασμού» και να καλέσει σε ενότητα. Στην πραγματικότητα, γνωρίζει ότι η πραγματική ενότητα του Λαού δεν χωράει αυτόν και την κυβέρνησή του. Σήμερα η κοινωνία μοιάζει πιο ενωμένη από κάθε άλλη στιγμή της τελευταίας -τουλάχιστον- δεκαετίας. Αναγνωρίζει με πρωτοφανή ομοφωνία ποιοι είναι οι πραγματικοί υπεύθυνοι για την διάλυση της Χώρας. Συνειδητοποιεί ότι χρειάζονται ριζικές τομές στον τρόπο που συγκροτούμαστε ως κοινωνία και ως κράτος, αν θέλουμε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως τέτοια. Αντιλαμβάνεται (όσο κι αν προσπαθούν να την πείσουν ότι αυτό δεν αλλάζει, γιατί «αυτή είναι η Ελλάδα», όπως έλεγε κάποτε και ο εθνικός ολετήρας Κώστας Σημίτης…) πως όσο δεν τελειώνουμε με τα λαμόγια, τους ημέτερους, την ατιμωρησία και συνολικά τον τρόπο που οι «άριστοι» και το σύστημα γενικότερα έχουν κτίσει το σύνολο της πολιτείας και του κράτους ως εργαλείο επιβολής του επί της Πατρίδας και του Λαού, τόσο θα συνεχίσει η ζωή μας να φτηναίνει και οι καταστροφές να πολλαπλασιάζονται. Χωρίς καν να συζητήσεις, βλέπεις στο βλέμμα όλο και περισσοτέρων αυτό το εμφατικό «φτάνει πια».
Αυτήν την βουβή οργή είναι που φοβούνται οι νυν κυβερνώντες, οι συστημικοί πάσης φύσης και πάσης μεταμφίεσης, και γι’ αυτό προσπαθούν να πολεμήσουν το αυθόρμητο «Εμείς είμαστε ο Λαός», που κάνει τις τελευταίες μέρες την εμφάνισή του, επιδιώκοντας να σπείρουν την απογοήτευση και την συλλογική ενοχή για τις δικές τους εγκληματικές πράξεις.
Γιώργος Μάστορας
