Όποιοι μπορούν να δουν τι πραγματικά κρύβεται κάτω από την επιφάνεια των κυβερνητικών χειρισμών της ΝΔ για την συμφωνία χάραξης ΑΟΖ με την Ιταλία, θα διαπιστώσουν ότι ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας και ο πολιτικός προϊστάμενός του Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν έφτασαν σε μια τέτοια συμφωνία απλώς από «λάθος χειρισμό» ή «ανικανότητα», αλλά εντελώς συνειδητά. Η διατύπωση περί «παραδοσιακών δικαιωμάτων» της μιας πλευράς στο Ιόνιο (δηλαδή, υπέρ της Ιταλίας και κατά της Ελλάδας), έδωσε θάρρος-θράσος και στον τούρκο Τσαβούσογλου, ο οποίος δήλωσε ότι ανάλογες διευθετήσεις μπορούν να γίνουν σε όλες τις περιπτώσεις νησιών. Έχει δημιουργηθεί, δηλαδή, ένας δρόμος-οδικός χάρτης για τις θαλάσσιες οριοθετήσεις με «επήρεια νήσων» και «παραδοσιακά δικαιώματα», του οποίου θα κάνουν χρήση, όποτε θελήσουν, οι άμεσα ενδιαφερόμενοι να αρπάξουν τμήματα της Ελληνικής Κυριαρχίας.
Έτσι, λοιπόν, η συγκεκριμένη συμφωνία ανοίγει τον δρόμο σε μια σειρά από υποχωρήσεις-παραχωρήσεις που (ετοιμάζεται να) κάνει η Χώρα μας (και) υπέρ του τουρκικού επεκτατισμού. Ο τελευταίος ξεκινάει από μια σειρά συγκεκριμένων θέσεων, οι οποίες βρίσκουν ευήκοα ώτα και σε συγκεκριμένα ελληνόφωνα τμήματα της εγχώριας «ελίτ»: α) Τα νησιά του Αιγαίου δεν έχουν υφαλοκρηπίδα. β) Ένα μεγάλο μέρος του Αιγαίου αποτελεί γεωλογική συνέχεια της χερσονήσου της ΜικράςΑσίας, επομένως είναι και τουρκικό. γ) Η Συνθήκη της Λωζάνης είναι παρωχημένη σήμερα, καθώς μόνο με την Συμφωνία αυτή απόκτησαν Ελληνική Κυριαρχία τα νησιά του Αιγαίου. δ) Δεν υφίσταται Κυπριακό κράτος, άρα ούτε Κυπριακά κυριαρχικά δικαιώματα, ούτε Κυπριακή ΑΟΖ. ε) Είτε το θέλει η Ελλάδα είτε όχι, η Τουρκία θα είναι η κυρίαρχη δύναμη στην νοτιοανατολική Μεσόγειο. στ) Με το τουρκολιβυκό σύμφωνο, η Τουρκία έχει ήδη καταπατήσει κυριαρχικά Ελληνικά Δικαιώματα σε Κάρπαθο, Ρόδο και Κρήτη, ενώ για το Καστελόριζο ας μη διανοηθούμε να τοσκεφτούμε καν…
Κάποτε, το Αιγαίο λογίζονταν ξεκάθαρα ως Ελληνική θάλασσα, με την μόνη αξίωση της Τουρκίας να έγκειται στον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας. Εδώ και αρκετά χρόνια το μεταπολιτευτικό κράτος έχει επιδείξει μία συνεχή υποχωρητικότητα απέναντι στις ορέξεις των τούρκων, είτε κεμαλικών χθες είτε ισλαμιστών σήμερα. Ολόκληρο το πολιτικό φάσμα του «Συνταγματικού τόξου» έχει αποδεχθεί ως μονόδρομο τον «συμβιβασμό» με την Τουρκία. Αυτό θα πραγματοποιηθεί στο όνομα αποφυγής μιας «ολέθριας σύγκρουσης», την ίδια ακριβώς στιγμή που – αναιδώς και – θα… ορκίζονται για την υπεράσπιση της Εθνικής Κυριαρχίας της Ελλάδας. Στην παρούσα φάση, η Τουρκία διεξάγει τρεις πολέμους σε Λιβύη, Συρία, Ιράκ, και όχι μόνο κοκορεύεται γι’ αυτό, αλλά εξαγγέλλει ανοιχτά πως είναι έτοιμη να υποστηρίξει και στρατιωτικά ό,τι ζητάει και στην σύγκρουσή της με την Ελλάδα. Για το ελληνόφωνο πολιτικό κατεστημένο, που «σπρώχνει» υπέρ της Χάγης και της «συνεκμετάλλευσης», αποτελεί… επιτυχία να αποκτήσει η Τουρκία όσα θέλει χωρίς σκληρή σύγκρουση, αλλά με διαπραγματεύσεις. Εχοντας μονίμως το φοβικό σύνδρομο του καρπαζοεισπράκτορα και του υποτελούς «γκιαούρη», οι κεφαλές» της Χώρας μας έχουν αποδεχθεί πλήρως ότι η Ελλάδα θα απωλέσει και άλλο κομμάτι της Εθνικής Κυριαρχίας της, οπότε αφού θα γίνει που θα γίνει, τουλάχιστον ας πραγματοποιηθεί αυτό με «ήπιο τρόπο» και μέσα σε «πολιτισμένο κλίμα»…
Η σθεναρή αντίθεση στην περαιτέρω καταπάτηση της Ελληνικής Εθνικής Κυριαρχίας και της Εδαφικής Ακεραιότητάς μας, το «στοπ» στην τουρκική επιθετικότητα και στους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς εις βάρος του Εθνους μας και της κρατικής του υπόστασης σε Ελλάδα και Κύπρο (γιατί και η Κύπρος είναι Ελλάδα, δεν «κείται μακράν», όπως έλεγε ο ψευτοεθνάρχης Καραμανλής, και γι’ αυτό η πολυπόθητη Ένωση κάποτε θα πραγματοποιηθεί), αποτελεί ζήτημα επιτακτικής ανάγκης. Η καλλιέργεια του φρονήματος Εθνικής Αντίστασης στον Ελληνικό Λαό αποτελεί Πολιτική Πράξη μείζονος σημασίας, προκειμένου το κέντρο ενδοτικών αποφάσεων του ανθελληνικού συστήματος να λάβει τα σχετικά μηνύματα.
Γιώργος Μάστορας
