Άρθρο του Γιώργου Μάστορα
Δεν θα πρέπει να μας προξενεί καμία εντύπωση η πρόσφατη πραγματικά προκλητική δήλωση του Σπύρου-Άδωνη Γεωργιάδη να του παραδώσουν οι επιχειρηματίες της εστίασης, που διαμαρτύρονται, «τα κλειδιά των επιχειρήσεών τους».
Δεν είναι η πρώτη φορά που κάνει τέτοιου είδους δηλώσεις ο Γεωργιάδης και δεν είναι ο μοναδικός εκπρόσωπος της ΝΔ, είτε τώρα στην κυβέρνηση Μητσοτάκη είτε στο παρελθόν στην κυβέρνηση Σαμαρά, που φέρεται μ’ αυτόν τον αναίσχυντο τρόπο. Ο κυνισμός αυτός του Γεωργιάδη και των ομοίων του θα μπορούσε να έχει τον τίτλο «αναγκαίες μεταρρυθμίσεις για την απελευθέρωση της αγοράς και την μείωση της γραφειοκρατίας», ενώ στην πραγματικότητα αποτελεί μία βίαιη υπαγωγή της δημόσιας στην ιδιωτική σφαίρα, μέσω της υποτίμησης. Στο παρελθόν, αυτή η βίαιη προσαρμογή γινόταν με εντολή των διεθνών τοκογλύφων, «για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους». Οι κρατικές δαπάνες έπρεπε να κοπούν από παντού, ώστε να γεμίσει το σακούλι των δόσεων. Σήμερα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν χρειάζεται τις εντολές των ξένων για να δείχνει την αναλγησία και το μίσος της για τους Έλληνες. Τόσο απλό, τόσο φριχτό…
Καμία πραγματικά μεταρρυθμιστική λογική δεν υπάρχει, κανένα εθνικό σχέδιο αλλαγής του κράτους προς το καλύτερο. Το σχέδιο είναι το εξής: κατάργηση του κράτους, πληρωμή των δόσεων, επίδειξη ανελευθερίας και αυταρχισμού εναντίον των Ελλήνων, προσβολή της εθνικής τους αξιοπρέπειας. Όλο αυτό το σχέδιο εκτελείται με το φριχτό ιδεολόγημα του νεοφιλελευθερισμού. Ένα ιδεολόγημα με κατ’ ουσίαν βίαιη επιβολή, γεγονός που αποδεικνύει το πραγματικό περιεχόμενό του: μια παράδοση της δημόσιας σφαίρας στην βία της «αγοράς», η οποία λειτουργεί χωρίς κανένα κανονιστικό πλαίσιο. Στο σημείο αυτό, ο νεοφιλελευθερισμός συναντά τον σταλινισμό, δηλαδή την αποθέωση της κρατικής βίας πάνω στις κοινωνικές σχέσεις. Οι νεοφιλελεύθεροι μόνο κατ’ όνομα είναι φιλελεύθεροι, καθώς στην ουσία ενώ προτάσσουν το άτομο έναντι του κράτους, στην πραγματικότητα παραδίδουν τον πολίτη σε μη πολιτικά συστήματα ισχύος (εν προκειμένω στους τραπεζίτες) κι έτσι ο πολίτης μένει απροστάτευτος απέναντι στην οικονομική ισχύ.
Η περίπτωση της Ελλάδας των Μνημονίων είναι χαρακτηριστική: τους νόμους τους υποβάλλουν οι τραπεζίτες. Οι υπουργοί της είναι εντολοδόχοι. Και αυτοί οι νόμοι στοχεύουν στην δραστική μείωση όλων των κρατικών δαπανών για την εξυπηρέτηση του «χρέους». Αυτός, λοιπόν, είναι και ο λόγος που αυτή… η μετρομανία αποτυγχάνει, διότι συγκρούεται με την φύση των πραγμάτων. Ένας τοκογλύφος δεν σκέφτεται στον ελάχιστο βαθμό τι θα απογίνει αυτός που (του) οφείλει. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η είσπραξη.
Υπό αυτό το πρίσμα, μπορούμε να αντιληφθούμε και το νόημα των πρόσφατων δηλώσεων Γεωργιάδη. Η κυνικά πρόστυχη δήλωσή του αποδεικνύει, εκ νέου, ότι η διάσταση ανάμεσα στους πολιτικάντηδες και τον Λαό είναι χαώδης πλέον. Το νεοφιλελεύθερο μίσος για τους Έλληνες δεν έχει πήχη μέτρησης. Τον αντιλαμβάνονται και του συμπεριφέρονται ως «λαουτζίκο» (όπως θα έλεγε κι ο Πρετεντέρης). Γι’ αυτό και τέτοιου είδους ανήθικες συμπεριφορές θα τις ξαναδούμε πολύ σύντομα είτε απ’ τον Γεωργιάδη είτε από οποιονδήποτε άλλο εκπρόσωπο της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης της ΝΔ.
