Αγροτική πολιτική - Αυτάρκεια
Το «Εθνικό Κόμμα ΕΛΛΗΝΕΣ» υποστηρίζει ότι ο αγροτικός τομέας της χώρας πρέπει να αποτελεί βασικό πυλώνα της εθνικής οικονομίας και ότι επιβάλλεται να ενισχύονται συνεχώς οι σχέσεις του με τομείς όπως το εξωτερικό εμπόριο, η βιομηχανία τροφίμων και ποτών, η εστίαση και ο τουρισμός. Παράλληλα, το «Εθνικό Κόμμα ΕΛΛΗΝΕΣ» θεωρεί ότι η Ελλάδα πρέπει να έχει ως σταθερό στόχο την επίτευξη αυτάρκειας στη γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγή.
Στη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, οι καθεστωτικοί φορείς προέβαλαν συστηματικά τη θέση ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται να παράγει αγροτικά προϊόντα, αφού μπορεί να τα εισάγει σε τιμές κάτω του εγχώριου κόστους παραγωγής. Βέβαια, στο ίδιο πνεύμα και την ίδια περίοδο, οι ίδιοι φορείς προπαγάνδιζαν μετ’ επιτάσεως ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται να επενδύει στην άμυνα, γιατί δήθεν τέλειωσαν οι πόλεμοι!
Μόνο η οικονομική κρίση του 2009 και η μετέπειτα επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας έκαναν την ελληνική κοινή γνώμη να αντιληφθεί ότι η συστηματική προπαγάνδα για απαξίωση της άμυνας και του πρωτογενούς τομέα κατέστησε τη χώρα επικίνδυνα ευάλωτη στην οικονομική εισβολή των Ευρωπαίων και τη στρατιωτική απειλή των Τούρκων. Σήμερα, όλοι έχουν προσχωρήσει σε μια πάγια θέση της Πατριωτικής Παράταξης, ότι δηλαδή αν ένα κράτος θέλει να διατηρήσει έστω στοιχειώδη ανεξαρτησία, πρέπει να διαθέτει ισχυρή άμυνα και αυτάρκεια στην πρωτογενή παραγωγή!
Η πορεία της αγροτικής παραγωγής στη Μεταπολίτευση
Σε όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, η ελληνική γεωργία βρισκόταν σε τροχιά κλιμακούμενης παραγωγικής αποδιάρθρωσης. Δεν υπήρξε ποτέ εθνικός σχεδιασμός όσον αφορά την αγροτική οικονομία μας. Οι εκάστοτε σχετικές προεκλογικές εξαγγελίες εγκαταλείπονταν την επαύριον των εκλογών και ο γεωργικός τομέας αφηνόταν στην τύχη του.
Μετά την είσοδό μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.), με ευθύνη των πολιτικών ηγεσιών οι Έλληνες αγρότες άρχισαν να εθίζονται στις κοινοτικές επιδοτήσεις. Η πρακτική αυτή υποβάθμισε περαιτέρω την κοινωνική αποδοχή του αγροτικού επαγγέλματος. Η ελληνική κοινωνία, που τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 περιθωριοποιούσε τον αγρότη ως αξιολύπητο φτωχό επαρχιώτη, τώρα τον στιγμάτιζε ως υπεύθυνο για την κατασπατάληση ευρωπαϊκών επιδοτήσεων. Το διεφθαρμένο κομματικό σύστημα έντεχνα κρύφτηκε πίσω από αυτήν τη φήμη. Ωστόσο, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί της Ε.Ε. κατέγραψαν τις αμφιβολίες τους σχετικά με τον τελικό προορισμό των κοινοτικών κεφαλαίων στη χώρα μας. Ο οργανισμός FarmSubsidy της Ε.Ε. έχει θεσπίσει ένα δείκτη διαφάνειας για κάθε χώρα ως προς τη διάθεση των παρεχόμενων επιδοτήσεων. Σύμφωνα με τον οργανισμό αυτό, η Ελλάδα βρίσκεται στην τελευταία θέση ανάμεσα σε 27 χώρες, με δείκτη διαφάνειας μόλις 25%. Η αλήθεια είναι ότι όσες από τις κοινοτικές χρηματοδοτήσεις δεν τις ιδιοποιήθηκε η κομματική νομενκλατούρα, κατέληξαν στους ημετέρους και στη δημιουργία οικονομικά εξαρτημένων κομματικών στρατών.
Με το σπάταλο, μη αναπτυξιακό διασκορπισμό των ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων η χώρα έχασε την ευκαιρία να εκσυγχρονίσει και να αναδιαρθρώσει τον πρωτογενή της τομέα. Μοιραία, οδηγήθηκε σταδιακά στην κατάρρευση της πρωτογενούς παραγωγής, η οποία με τη σειρά της επέφερε ελλειμματικό ισοζύγιο όσον αφορά τις εισαγωγές και τις εξαγωγές αγροτικών προϊόντων και τροφίμων. Μάλιστα, το ισοζύγιο αυτό παρέμεινε σταθερά ελλειμματικό στο πέρασμα των χρόνων, καταγράφοντας στα ετήσια δελτία της ΕΛΣΤΑΤ διαφορές επιπέδου 1,5 δισεκατομμυρίου ευρώ, ακόμα και την περίοδο της οικονομικής κρίσης κατά την οποία επιβλήθηκαν περικοπές στις εισαγωγές. Να σημειωθεί ότι το πραγματικό ύψος του ελλείμματος στο ισοζύγιο είναι μεγαλύτερο, γιατί κανένας δεν είναι σε θέση να αποτυπώσει την πραγματική προέλευση των τροφίμων στις αλυσίδες σούπερ μάρκετ ξένων συμφερόντων που έχουν κατακλύσει τη χώρα.
Επιπλέον, μετά το 1981 οι αγρότες σταθερά επέλεγαν τι θα καλλιεργήσουν με αποκλειστικό γνώμονα ποιο προϊόν επιδοτείται. Εγκαταλείφθηκαν παραδοσιακές ελληνικές καλλιέργειες όπως όσπρια, αμύγδαλα, κρεμμύδια, σκόρδα, και οι διατροφικές ανάγκες του πληθυσμού καλύπτονταν με εισαγωγές. Χαρακτηριστικά, στη Θεσσαλία ξεριζώθηκαν εκτάσεις με αμυγδαλιές, προκειμένου να φυτευτεί βαμβάκι, η επιδότηση για το οποίο ήταν τρεις φορές πάνω από την εμπορική του τιμή. Βαθμιαία, τα ράφια των σούπερ μάρκετ γέμισαν με φασόλια γίγαντες και σκόρδα από την Κίνα, φασόλια μαυρομάτικα από το Περού και τη Μαδαγασκάρη, φακές από τον Καναδά, φάβα και ρεβίθια από το Μεξικό και την Τουρκία, κουκιά από τη Συρία! Η κατάσταση απέβη δραματική όσον αφορά τον κλάδο τροφίμων ζωικής προέλευσης, όπου έφτασε να είναι εισαγόμενο το 85% σχεδόν του καταναλισκόμενου βόειου κρέατος, το 70% του χοίρειου κρέατος και το 20% των πουλερικών!
Οι πολιτικοί δικαιολογούσαν τις ανεξέλεγκτες εισαγωγές με υποσχέσεις για αύξηση των εξαγωγών μας στα εναπομείναντα γεωργικά προϊόντα. Υποσχέσεις που ουδέποτε πραγματοποιήθηκαν. Η εξαγωγή δεν συνίσταται μόνο στην αποστολή του εμπορεύματος. Για να είναι επικερδής, προϋποθέτει πολύπλοκο σχεδιασμό δικτύου με σημεία πώλησης στο εξωτερικό. Χρειάζεται διαπραγματεύσεις, εφοδιαστικές αλυσίδες, αποθήκευση, διαφήμιση, προστασία προέλευσης! Επιπλέον, ένα εξαγωγικό δίκτυο δεν μπορεί να δημιουργηθεί από μόνο μια εταιρεία ή για ένα μόνο προϊόν. Απαιτεί κεντρικό σχεδιασμό, που μόνο η πολιτεία θα μπορούσε να τον κάνει. Παρ’ όλα αυτά, και σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη, οι ελληνικές κυβερνήσεις χρησιμοποιούσαν ως άλλοθι για την παντελή αδράνειά τους τα ιδεολογήματα περί ανεξαρτησίας της αγοράς και εμπιστοσύνης στην ιδιωτική πρωτοβουλία και το δαιμόνιο του Έλληνα! Ακολουθούσαν, δηλαδή, μια τακτική που αποδείχθηκε πετυχημένη: εγκατέλειπαν τον Έλληνα αγρότη κολακεύοντάς τον!
Παράλληλα, ο αγροτικός πληθυσμός της χώρας άρχισε να καταρρέει — σήμερα η ελληνική ύπαιθρος έχει ερημώσει από ελληνικό πληθυσμό: δεν βρίσκεις σχεδόν καθόλου Έλληνες εργάτες γης, ενώ οι Έλληνες έχουν αρχίσει να σπανίζουν ακόμα και ως επιχειρηματίες αγροτοκτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων. Με βάση τα ετήσια δελτία της ΕΛΣΤΑΤ, οι Έλληνες αγρότες από 30% του συνολικού πληθυσμού πριν το 1980 μειώθηκαν ουσιαστικά στο 3% το 2009. Έφτασε, δηλαδή, το ποσοστό αγροτών της χώρας στο επίπεδο που ζητούσαν οι Ευρωπαίοι από την κυβέρνηση Κων. Μητσοτάκη στις αρχές του 1990. Οι πολιτικές μείωσης του αγροτικού κόσμου που εφαρμόστηκαν όλα αυτά τα χρόνια πέτυχαν το στόχο τους! Καλλιεργήθηκε η αστυφιλία, που πάντα είχε ο λαός μας. Έτσι, οι φαύλοι πολιτικοί αφενός εμφανίζονταν ότι κάνουν αυτό που ζητά ο λαός και αφετέρου επιτύγχαναν τις δεσμεύσεις τους στα αφεντικά των Βρυξελών. Όταν, μετά το 2009 η ΕΛΣΤΑΤ κατέγραψε μικρή αύξηση των αγροτών, αυτή στην πραγματικότητα ήταν αποτέλεσμα της ανάγκης να μειωθεί ο αριθμός των ανέργων που δημιούργησε η οικονομική κρίση. Με άλλα λόγια, οι πολιτικοί μας βρήκαν τη λύση στο πρόβλημα της ανεργίας: οι άνεργοι καταγράφηκαν ως υποαπασχολούμενοι αγρότες!
Σήμερα κανένα από τα κοινοβουλευτικά πολιτικά κόμματα δεν ασχολείται με το αγροτικό μας ζήτημα. Δεν κρύβουν την αδιαφορία τους ούτε καν στα προεκλογικά τους προγράμματα, στα οποία η αγροτική πολιτική τους χαρακτηρίζεται από γενικολογίες και παντελή έλλειψη ρεαλιστικών προτάσεων. Επιπλέον, τα παλαιά κόμματα μέσω των υποτιθέμενων αγροτικών τους σχεδιασμών βρίσκουν την ευκαιρία να προετοιμάσουν την κοινή γνώμη για τις δραματικές επιπτώσεις που θα έχει για την ελληνική γεωργία και κτηνοτροφία η Νέα ΚΑΠ (2021-2027), επιπτώσεις τις οποίες έχουν ήδη αποδεχτεί. Την ίδια ώρα, κάποια οπορτουνιστικά νέα κόμματα βλέπουν τον αγρότη ως εύκολο στόχο και δεν διστάζουν να παρουσιάσουν ως αγροτική πολιτική κείμενα βοτανικής για εναλλακτικές καλλιέργειες, «superfoods», αρωματικά και θεραπευτικά φυτά!
Οι προτάσεις μας
Η αναμόρφωση του αγροτικού τομέα προβάλλει ως επείγουσα ανάγκη, επειδή αποτελεί θέμα εθνικής ασφάλειας, αλλά και επειδή θα βελτιώσει το εισόδημα των Ελλήνων αγροτών και θα συνεισφέρει στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Επιπλέον, το «Εθνικό Κόμμα ΕΛΛΗΝΕΣ» υποστηρίζει δυναμικά ότι η Ελλάδα πρέπει να αποβεί αυτάρκης στον πρωτογενή τομέα. Όμως, με ρεαλισμό και βαθιά γνώση της υφιστάμενης κατάστασης, δεν υπόσχονται ότι αυτό μπορεί να επιτευχθεί άμεσα. Χρειάζεται μακροχρόνια και σταθερή προσπάθεια. Οι προτάσεις μας προς την κατεύθυνση αυτή συνοψίζονται παρακάτω:
1- Το «Εθνικό Κόμμα ΕΛΛΗΝΕΣ» προτάσσει το ζήτημα της υποθηκευμένης αγροτικής γης. Το 2012, όταν η Αγροτική Τράπεζα Ελλάδος εξαγοράστηκε από την Τράπεζα Πειραιώς, κατείχε ενυπόθηκα δάνεια για το 70% των αγροτικών εδαφών. Λόγω αυτών των δανείων, η ιδιοκτησία της ελληνικής αγροτικής γης κινδυνεύει να περάσει σε μη ελληνικά χέρια! Το θέμα παραμένει εκκρεμές, παρ’ όλες τις κατά καιρούς υποσχέσεις από όλους όσους πέρασαν από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Βέβαια, σήμερα η κυβέρνηση Μητσοτάκη το αποσιωπά τελείως. Το πρόβλημα της υποθηκευμένης γης είναι η σημαία του κόμματός μας στον αγροτικό τομέα! Τα αγροτικά δάνεια θα διευθετηθούν με ευθύνη του ελληνικού κράτους και η ελληνική γη θα παραμείνει στους σημερινούς ιδιοκτήτες της! Επιπλέον, προτείνουμε τη θέσπιση νόμου, ο οποίος θα επιβάλει ότι μόνο Έλληνες μπορεί να είναι κάτοχοι ελληνικών αγροτικών γαιών. Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες!
2- Απαλλαγή από κάθε φορολογία των Ελλήνων πολιτών για κατοχή αγροτικής γης ή ιδιοκτησία αγροτικών και κτηνοτροφικών επιχειρήσεων.
3- Κατάργηση της φορολογίας του αγροτικού εισοδήματος έως το ύψος των 10.000 ευρώ το χρόνο και φορολόγηση του επιπλέον εισοδήματος με σταθερό συντελεστή 9%.
4- Θέσπιση μηδενικού (0%) Φ.Π.Α. στα γεωργικά βιολογικά προϊόντα. Στην ελληνική αγορά τα εν λόγω προϊόντα πωλούνται 30 έως 70% ακριβότερα σε σχέση με τα συμβατικά. Σε αυτές τις τιμές, και δεδομένης της ακρίβειας στο χώρο των τροφίμων, είναι απλησίαστα για έναν Έλληνα μικρομεσαίο οικογενειάρχη. Έτσι, οι υψηλές τιμές περιορίζουν τη διεισδυτικότητα των βιολογικών τροφίμων στην αγορά, με αποτέλεσμα οι επιχειρήσεις παραγωγής τους να δυσκολεύονται να γίνουν κερδοφόρες και να εξαρτώνται από τις επιδοτήσεις και το δανεισμό. Στη χώρα μας, ένας μηδενικός συντελεστής Φ.Π.Α. στα βιολογικά τρόφιμα θα εκπέμψει πολλαπλά μηνύματα: θα δώσει τόνο πρωτοπορίας στην κοινωνική πολιτική, θα κατευθύνει την κοινή γνώμη προς την υγιεινή διατροφή και θα ενισχύσει τις ελληνικές επιχειρήσεις στον τομέα αυτό.
5- Οικονομικά κίνητρα για ενθάρρυνση των νέων γενεών να συνεχίσουν τις αγροτικές δραστηριότητες της οικογένειας, καθώς σε όλες τις έρευνες έχει καταδειχθεί ότι οι γνώσεις για τη λειτουργία των αγροτικών επιχειρήσεων προέρχονται και καλλιεργούνται κυρίως μέσα από την οικογένεια. Με τον τρόπο αυτό θα επενδύσουμε στη δημιουργία παράδοσης και εμπειρίας, παραγόντων απαραίτητων για την παραγωγή ποιοτικών αγροτικών προϊόντων και την καλλιέργεια της εμπιστοσύνης των καταναλωτών. Τα οικονομικά κίνητρα θα περιλαμβάνουν επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές.
6- Επιδότηση των Ελλήνων εργατών γης.
7- Διεκδίκηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο επιβολής φόρου διοξειδίου του άνθρακα για τα τρόφιμα και τα αγροτικά προϊόντα που εισάγονται από τρίτες χώρες. Ο φόρος αυτός θα υποστηρίξει ενέργειες για το περιβάλλον, θα ενισχύσει τα ταμεία του κράτους και θα αποκαταστήσει τη θέση των ελληνικών προϊόντων στο ενδοκοινοτικό εμπόριο.
8- Καθιέρωση ειδικής έκπτωσης στο ηλεκτρικό ρεύμα και στο πετρέλαιο των αγροτικών επιχειρήσεων. Η έκπτωση θα είναι σε συνάρτηση με την παραγωγικότητα κάθε αγροτικής επιχείρησης, ώστε να ευνοούνται οι περισσότερο παραγωγικοί αγρότες. Σήμερα, ο Έλληνας αγρότης επιχειρεί να παραγάγει με ενεργειακό κόστος υψηλότερο του Γερμανού, Ισπανού και Γάλλου συναδέλφου του. Όταν το μεγαλύτερο πρόβλημα των γεωργικών προϊόντων μας είναι το υψηλό κόστος παραγωγής, η πολιτεία οφείλει να εξασφαλίσει φτηνή ενέργεια στον αγροτικό μας κόσμο.
9- Διεκδίκηση εξαίρεσης της Ελλάδος από κανονισμούς της Νέας ΚΑΠ (2021-2027) που επιβάλλουν περιορισμούς στις αρδευόμενες καλλιέργειες. Η νέα ΚΑΠ έχει ως βασικό στόχο την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και προωθεί την πράσινη ανάπτυξη. Η Ελλάδα οφείλει να είναι προσεκτική στην εκτίμηση της οικολογικής δράσης που προτείνεται κάθε φορά και δεν πρέπει να υιοθετεί υπερβολές σε βάρος της εθνικής της οικονομίας. Στην πατρίδα μας οι πεδιάδες πρασινίζουν με φυσικό τρόπο μόνο για τρεις, τέσσερις μήνες το χρόνο! Οι επιπτώσεις στην ελληνική αγροτική οικονομία από πιθανό περιορισμό της άρδευσης θα είναι καταστροφικές και δυσανάλογες εκείνων που θα έχουν οι βόρειες χώρες.
10- Σύσταση παραγωγικού χάρτη στις διοικητικές περιφέρειες της χώρας, με γνώμονα την πορεία προς την αυτάρκεια και την εξασφάλιση διάθεσης των παραγόμενων προϊόντων. Για τα προϊόντα αυτά το κράτος θα εγγυάται τη διάθεση του συνόλου της παραγωγής. Θεωρούμε το μέτρο δομικό για την επιβίωση της ελληνικής αγροτικής παραγωγής. Θα δώσει όραμα και ασφάλεια στους αγρότες μας.
11- Σχεδιασμός και υλοποίηση δικτύου διοχέτευσης εξαγώγιμων αγροτικών προϊόντων. Η δράση αυτή, πέραν των διαπραγματεύσεων του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης με αλυσίδες σούπερ μάρκετ του εξωτερικού, θα περιλαμβάνει και δημιουργία δικτύου καταστημάτων ελληνικών αγροτικών προϊόντων σε επιλεγμένες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
12- Επένδυση στη δημιουργία «brand name» της Ελλάδας ως χώρας παραγωγής ποιοτικών αγροτικών προϊόντων. Ο εθνικός αυτός στόχος είναι απαραίτητο να επιδιώκεται συνεχώς και συστηματικά, λαμβάνοντας υπόψη σύγχρονους κανόνες επιχειρηματικότητας. Διαφήμιση και συμμετοχή σε αγροδιατροφικές εκθέσεις του εξωτερικού είναι ένας δρόμος προς αυτή την κατεύθυνση. Τα προϊόντα που θα προωθούνται μέσω τέτοιων δράσεων πρέπει να είναι τυποποιημένα και σε επαρκείς ποσότητες. Ο συντονισμός μιας τέτοιας προσπάθειας αποτελεί υποχρέωση του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης. Να τονίσουμε ότι, δυστυχώς, επί του παρόντος η Ελλάδα ως χώρα προέλευσης αγροτικών προϊόντων δεν θεωρείται ικανοποιητικά ελκυστική για τον ξένο καταναλωτή. Η ευθύνη γι’ αυτό το γεγονός βαρύνει διαχρονικά τις ελληνικές κυβερνήσεις.
13- Δημιουργία μόνιμων υπεραγορών (malls) γεωργικών προϊόντων στις μεγάλες πόλεις. Στις υπεραγορές αυτές θα δικαιούνται να πωλούν τα προϊόντα τους αποκλειστικά και μόνο παραγωγοί.
14- Νομοθετικές παρεμβάσεις για ενθάρρυνση του μετασχηματισμού των αγροτικών συνεταιρισμών σε πολυμετοχικές εταιρίες, στις οποίες θα συμμετέχουν μόνο παραγωγοί. Ο μετασχηματισμός αυτός έχει δοκιμαστεί σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και στις ΗΠΑ, δίνοντας τη δυνατότητα στους συνεταιρισμούς να απασχολούν επαγγελματίες υψηλού επιστημονικού επιπέδου, όπως γεωπόνους, κτηνιάτρους, τεχνολόγους, οικονομολόγους, μάνατζερ. Ως αποτέλεσμα, τα προϊόντα τους καθίστανται πιο ανταγωνιστικά ως προς την ποιότητα αλλά και ως προς την τιμή. Επίσης, η συμμετοχή σε πολυμετοχικές εταιρίες δίνει την ευκαιρία στους παραγωγούς να προβαίνουν σε καταμερισμό των εργασιών, να έχουν πρόσβαση σε μοντέρνες μεθόδους χρηματοδότησης, να κάνουν διαφήμιση των προϊόντων τους, να ασφαλίζουν της παραγωγή τους, καθώς και να εισπράττουν μέρισμα από τα κέρδη, αλλά και μισθό και ασφάλιση για την προσωπική τους εργασία.
15- Σύνδεση αγροτικής παραγωγής και τουρισμού. Σήμερα, η σύνδεση αυτή μπορεί να εξασφαλιστεί και μέσω έξυπνων διαδικτυακών εφαρμογών που θα ενημερώνουν τους τουρίστες σε ποιο εστιατόριο ή ξενοδοχείο γίνεται χρήση και ποιων τοπικών προϊόντων γεωργίας, κτηνοτροφίας και αλιείας.
16- Δημιουργία κοινοτικών πρατηρίων με τοπικά αγροτικά προϊόντα σε τουριστικές περιοχές. Στα πρατήρια αυτά θα μπορούν να εκθέτουν και να πωλούν τα προϊόντα τους ντόπιοι παραγωγοί.
17- Προώθηση του αγροτουρισμού και της τουριστικής αλιείας σε επίπεδο γεωγραφικών κοινοτήτων. Για το σκοπό αυτό υποστηρίζονται δράσεις όπως δημιουργία κοινοτικών ξενοδοχείων και προγράμματα επίσκεψης/ξενάγησης σε αγροτικές επιχειρήσεις και πρατήρια αγοράς τοπικών αγροτικών προϊόντων.
18- Επενδύσεις για τον εκσυγχρονισμό των υπαρχόντων αλιευτικών λιμένων και καταφυγίων, αλλά και για την κατασκευή νέων, με στόχο τη βελτίωση των προσφερόμενων υπηρεσιών στους αλιείς.
19- Δημιουργία καταφυγίων σε ακατοίκητα νησιά και βραχονησίδες και ένταξή τους στην οικονομική δραστηριότητα της ελληνικής παράκτιας αλιείας.
20- Αποκατάσταση του ρόλου και της σημασίας του αγροτικού επαγγέλματος στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας. Η απαξίωση του επαγγέλματος αυτού έχει σύνθετη κοινωνικοοικονομική αιτιολογία. Εδώ αλληλοδιαπλέκονται μικρός κλήρος, φτωχό εισόδημα, αβεβαιότητα, χειρωνακτική εργασία, έκθεση σε συχνά σκληρές καιρικές συνθήκες και χαμηλό μορφωτικό επίπεδο. Η πολιτεία πρέπει να αντιστρέψει την αρνητική αυτή νοοτροπία. Το εκπαιδευτικό σύστημα μπορεί να βοηθήσει με δράσεις που θα ξεκινούν ήδη από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση και τα σχολικά βιβλία.
21- Ενίσχυση της επιμόρφωσης των αγροτών. Ενθάρρυνση δημιουργίας προγραμμάτων σπουδών σε πανεπιστημιακά τμήματα, τα οποία θα μπορούν να παρακολουθήσουν απόφοιτοι λυκείου, υπό την προϋπόθεση ότι έχουν ήδη κάνει έναρξη επαγγέλματος ως αγρότες. Τα προγράμματα θα έχουν ευέλικτο ωράριο παρακολούθησης και θα είναι επικεντρωμένα σε χρηστικές γνώσεις αιχμής όσον αφορά θέματα γεωπονικά, λογιστικά, κτηνιατρικά και νέων τεχνολογιών. Στόχος τους θα είναι η εν γένει επιμόρφωση επαγγελματιών, οι οποίοι όμως θέλουν να συνεχίσουν να εργάζονται ως αγρότες.
22- Δημιουργία υπηρεσιών καθοδήγησης των αγροτών από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Οι υπηρεσίες αυτές θα εδράζονται στα κοινοτικά αγροτικά γραφεία και θα προσφέρουν τυποποιημένα ολιγοήμερα φροντιστηριακά μαθήματα για κάθε αγροτική δραστηριότητα, θα συμβουλεύουν για την αναγκαία υποδομή και θα εποπτεύουν στην πράξη την εφαρμογή όσων δίδαξαν στους αγρότες.
23- Χρήση νέων τεχνολογιών για δημιουργία και λειτουργία δημοπρατηρίων αγροτικών προϊόντων χωρίς την ανάγκη μεταφοράς τους σε κεντρικές αγορές.
24- Δυναμική ενεργοποίηση των ελεγκτικών μηχανισμών για πάταξη των ελληνοποιήσεων. Για τον ίδιο σκοπό παράλληλα υποστηρίζουμε την εφαρμογή νέων τεχνολογιών ιχνηλάτησης του παραγωγού στα αγροτικά προϊόντα.
25- Θεσμοθέτηση συναλλαγών όπως η απευθείας πώληση (Vende Direct) από τον παραγωγό στον καταναλωτή ή το καλάθι του παραγωγού. Η απευθείας πώληση από τον παραγωγό στον καταναλωτή γίνεται και σήμερα ατύπως. Εδώ μιλάμε για τη νομιμοποίηση και θεσμοθέτησή της. Στις βορειοευρωπαϊκές χώρες, οι πρακτικές αυτές έχουν ήδη θεσμοθετηθεί πολλές δεκαετίες τώρα. Η θεσμοθέτηση των πρακτικών αυτών αποσκοπεί σε συγκεκριμένα οφέλη: Να εγγυηθεί την ασφάλεια των προϊόντων που διακινούνται σε αυτές. Να στηρίξει τις μικρές αγροτικές επιχειρήσεις, οι οποίες θα είναι σε θέση να διαθέσουν τα προϊόντα τους σε τιμές καλύτερες από αυτές που θα τους πρόσφερε ένας έμπορος. Να δημιουργήσει ανταγωνιστές στα εμπορικά καταστήματα τροφίμων, προκειμένου οι τιμές να διατηρούνται χαμηλές και να αποφεύγεται η δημιουργία μονοπωλίων.
26- Είσοδος στην ψηφιακή εποχή και δημιουργία διαδικτυακών εφαρμογών για σύνδεση παραγωγού και καταναλωτή. Οι εφαρμογές αυτές δεν θα περιορίζονται μόνο σε καταναλωτές που επιλέγουν την απευθείας πώληση ή το καλάθι του παραγωγού, αλλά θα καλύπτουν και όσα ελληνικά προϊόντα διατίθενται στα καταστήματα τροφίμων.
27- Διευκόλυνση της αδειοδότησης οικοτεχνιών μεταποίησης αγροτικών προϊόντων, με προϋπόθεση την αποκλειστική χρήση ελληνικών προϊόντων σε ό,τι αφορά τις βασικές χρησιμοποιούμενες πρώτες ύλες.
28- Με ευθύνη του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης πρέπει να δημιουργηθούν έτοιμα πακέτα με τυποποιημένες διαδικασίες HACCP (Hazard Analysis Critical Control Points) και πρακτικά εγχειρίδια εφαρμογής τους για οικοτεχνίες μεταποίησης και πρατήρια απευθείας πώλησης αγροτικών προϊόντων (Vende Direct).
29- Υποστήριξη νομοθετικών παρεμβάσεων σχετικών με την προστασία της βιοποικιλότητας, την απαγόρευση καλλιέργειας μεταλλαγμένων και την προώθηση των ελληνικών αγροτικών προϊόντων ως φυσικών, ασφαλών και ποιοτικών.
30- Επένδυση στην κατασκευή και λειτουργία μονάδων επεξεργασίας και ασφαλούς διάθεσης αποβλήτων γεωργικών και κτηνοτροφικών μονάδων. Οι επενδύσεις αυτές αποτελούν μέρος δράσεων περιβαλλοντικής προστασίας. Η προστασία του ελληνικού γεωπεριβάλλοντος συνιστά θεμελιώδη προτεραιότητα για το κόμμα μας.
31- Κατασκευή μονάδων αξιοποίησης παραπροϊόντων από τα εργοστάσια ελαιουργίας, τα σφαγεία και τα εργοστάσια παραγωγής φυσικών χυμών και τροφίμων. Στη χώρα μας, τα παραπροϊόντα αυτά κατά κανόνα καταλήγουν ως βιολογικοί ρύποι. Εντούτοις, ήδη υπάρχει η τεχνογνωσία για την αξιοποίησή τους στη φαρμακευτική, την προληπτική ιατρική και τη διατροφή ανθρώπων και ζώων. Αυτό, άλλωστε, εφαρμόζουν δεκαετίες τώρα οι προοδευμένες χώρες.
32- Επένδυση στην παραγωγή εγχώριου πολλαπλασιαστικού υλικού, σπόρων, γεννητόρων για την κτηνοτροφία και γεωργικών αναλωσίμων. Για το σκοπό αυτό θα ενισχυθεί η συνεργασία μεταξύ των κρατικών ερευνητικών εργαστηρίων, των πανεπιστημίων αλλά και επιλεγμένων παραγωγών.
33- Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης πρέπει να υποστηρίζει και να προωθεί νέες καλλιέργειες, μόνο αν έχει εμπεριστατωμένες αποδείξεις για τις θετικές προοπτικές διάθεσης των αναμενόμενων προϊόντων. Στο σημείο αυτό θέλουμε να τονίσουμε την υποστήριξή μας στην εισαγωγή νέων καλλιεργειών, αλλά και να επιστήσουμε την προσοχή στον κίνδυνο οι καινοτομίες αυτές να οδηγήσουν σε παραγωγή προϊόντων τα οποία να μένουν αδιάθετα. Στο παρελθόν είχαμε παραδείγματα νέων αγροτικών δραστηριοτήτων που αποδείχθηκαν εμπορικές επιτυχίες, όπως οι ιχθυοκαλλιέργειες ή ο κρόκος Κοζάνης. Δυστυχώς, όμως, υπήρξε και σειρά τέτοιων νεωτερισμών που προωθήθηκαν από το αρμόδιο υπουργείο, αλλά αποδείχθηκαν λανθασμένες εμπορικά επιλογές, όπως οι εκτροφές στρουθοκαμήλων, όνων, ροδόνερου κ.λπ. Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης είναι απαραίτητο να διερευνά τις προτάσεις του με εθνική υπευθυνότητα, να προτάσσει τη δημιουργία βιώσιμων επιχειρήσεων, να μην παρασύρεται από τα κατά καιρούς κελεύσματα της Ε.Ε. και να μη δρα οπορτουνιστικά για την πρόσκαιρη ενθυλάκωση εφήμερων χρηματοδοτήσεων.
